Kendi ailem dışında kimseyi sevmez, bütün insanları hor görürdüm. İşte böyleydim ben, sekiz yaşından yirmi sekiz yaşına değin. Sen olmasaydın, hâlâ da böyle kalacaktım, güzel Elizabeth! Sevgilim Elizabeth! Neler borçlu değilim ki sana! Sen bana ders verdin. Önce zor geldi, ama çok yararı dokundu bana. Senin sayende, hak ettiğim gibi burnum sürtüldü. Sana ilk geldiğim zaman evlenme isteğimi kabul edeceğine yüzde yüz inanıyordum. Sen bana, gerçekten sevilmeye değer bir kadının sevgisini kazanabilmek için daha başka erdemlere sahip olmam gerektiğini öğrettin.”
Sayfa 232Kitabı okudu
"...bir beyefendi vardı, ona öyle âşık oldu ki yengem biz gitmeden evlenme teklif edeceğinden emindi. Etmedi mamafih. Belki çok genç buldu. Mamafih ona şiirler yazdı, güzel şiirlerdi doğrusu.”
“Böylece sevgisini tüketti.” dedi Elizabeth sabırsızca. “Aynı şekilde yenik düşen birçok kişi olmuştur. Şiirin aşkı yok etme yeteneğini ilk kim keşfetti merak ediyorum doğrusu!”
"Şiiri hep aşkın gıdası olarak düşünürdüm." dedi Darcy.
"Sağlıklı, güçlü, iyi bir aşk için doğru olabilir. Zaten güçlü olan bir şeye her şey iyi gelir. Ama eğer zayıf, cılız bir eğilimse tatlı bir sone açlıktan öldürür onu.”
Sayfa 47Kitabı okudu
"Elizabeth'e fazla dikkat etmenin tehlikesini hissetmeye başlamıştı."
Sayfa 61Kitabı okudu