Ron Driver hakkinda
Mizacında sezdiğim tek aksilik, basit yargıları bile kabullenmeye karşı gizli bir direnç göstermesiydi.
Bilim
Kip politik farklılıklarını bir kenara bıraktı; Wheeler'ın se-vilip ona hayran olunmasına neden olan şeyler onu da sevgi ve hayranlık duymaya götürdü. Politik görüşünden değil de zekâsından ve düşünsel cömertliğinden ötürü Wheeler'ın çe-kim alanına girmişti. Wheeler'ın yaydığı tılsımlı element onun otobiyografisinden (desteklenmiş) yaptığım şu alıntıda dile getirilmiştir"Şimdi seksenlerimde hâlâ araştırma yapıyorum. Öte yandan bilim çabasının anlama çabasından daha fazlasını içerdiğini biliyorum. O, yaratıcı bir dürtüden, dünyaya biraz daha güzellik ve tutarlılık katan bir dünya görüşü, haritası, viz-yonu oluşturma dürtüsünden haritasından güç alır." /
Kara Delik/Gölge
tamamen çökmüş kütleçekimsel nesne" ifadesini tekrarla-yıp durmaktan bıktığı için mutlak ölü yıldızı tarif edecek bir terim arayışına girmişti ve dinleyicilerden biri "Kara deliğe ne dersiniz?" diye bağırdı.
(Rai'nin bir sözünü alıntılayacak olursak: "Bu onca tari-hi bir kenara atmak demekti, ama zararı yok, atalım gitsin.")
Çökmekte olan yıldız çöken elektronların ve nötronların direncini iterek ilerler. Yıldız maddesi yeterince sıkıştığın-da, çökmekte olan kütlenin çevresindeki uzay-zamandaki eğriler öylesine belirginleşir ki ışık bile yörüngesine takılır. Çöküş devam ederken ışık yüzeyden kaçamaz, sanki çök-müş maddenin ardındaki uzay-zaman, ışığın dışarıya kaçı-şından daha hızlı saçılmaktadır. Geriye dönüşün mümkün olmadığı bir bölgeyi tanımlayan ufuk, olay ufku uzay-za-manın geometrisinin bizatihi içinde çizilmiştir. Olay ufku ışıksız bir gölge yapar ve kara delik oluşur. Kara delik yıl-dız değildir artık. Hatta bir nesne de değildir. Olay ufkunun gölgesini yapan tozlaşmış madde düşmeye devam eder ve sonunda kaybolup gider. Kara delik onun gölgesinden başka bir şey değildir.
Wheeler, Kip Thorne'u kara delikler ve kuantum meka-niğinin olağanüstü dünyasıyla tanıştırdı. Kip görelilik ku-ramıyla ilgilenen ilk fizikçiler kuşağına mensuptu. Henüz çözülmemiş ve göreliliğin çözümünü bekleyen önemli ast-rofizik problemlerinin gündemde olduğu bir zamanda ken-dini yetiştirme şansını yakalamıştı. Ve bu şansı elinden gel-diğince değerlendirmesini sağlayacak zekâya sahipti.
John Wheeler/Bir bilimadamini kızdırırsan...
1942'nin başlarında Wheeler önce Chica-go, ardından Delaware'de çalıştı. Daha sonra Almanya'yı yenilgiye uğratmak için ABD'ye atom bombası üretmek üzere Hanford'da (Washington) kurulmuş dev plütonyum reaktörlerinde 1944'te göreve başladı. Reaktörlerin çalış-maya başlamasından birkaç hafta sonra Wheeler, Avrupa'ya sevk edilmiş küçük kardeşi Joe'nun muharebede kayboldu-ğu haberini aldı. Bunun üzerine daha güçlü bir nükleer silah yapma aciliyeti Wheeler'in mücadele azmini kamçıladı. Şu satırları yazıyor: "1946 yılının nisan ayına kadar geçen on sekiz ay zarfında Joe'nun bedeni paramparça olmuş bir hal-de, öldürüldüğü tepenin siperinde bir silah arkadaşınınkiy-le birlikte öylece yerde uzanmış halde duruyormuş." Atom bombasının kullanılmasına dair fikri sorulduğunda cevabını otobiyografisinde şöyle dile getirir: "Bir yıl önce başlatılıp bir yıl erken sonlandırılacak bir atom bombası programının kardeşim Joe'nun da aralarında olduğu 15 milyon canı kur-tarabileceği aşikârdır.
Bu kitap kütleçekim dalgalarının kronolojisi evrenin tarihinin ses kaydı, sessiz filmin müziği olduğu kadar donkişotvari, destansı, meşakkatli bir deneysel girişime bir övgü, budalaca azme düzülen bir methiyedir.
Bütün düşüncelerin içeride olmasındansa dışarıda olması daha iyidir. Düşüncelerle dolu bir kafanın nesi iyiymiş?
Sayfa 53 - Adele
