Her Erkeğin Okuması Gereken Büyük Amerikan Romanı: Muhteşem Gatsby
"Boş versene, hepsi kokuşmuş onların," diye haykırdım çimenliğin öbür ucundan. "O Tanrı'nın belası güruhun alayına bile değişmem seni."
-Muhteşem Gatsby, s.163
"Jay Gatsby'nin dostu benim de dostumdur."
-Haruki Murakami, İmkansızın Şarkısı
Buradaki tüm beylere bir sorum var; "erkek olmak" kavramı hakkında hiç düşündük mü? Cinsiyetimiz üzerinden toplumun bize yüklediği sorumluluğu, bizden beklediği davranışları, hiç kendi perspektifimizle karşı karşıya oturtup irdeledik mi?
Bence her erkeğin bunu hayatının bir noktasında kesinlikle yapması gerekiyor, ve Muhteşem Gatsby bu düşünce jimnastiği için güzel bir katalizör.
Jazz Çağı'nın en usta kalemi olan, 1920li yıllara dair bugün sahip olduğumuz izlenimin birçok noktasının aslında onun izlenimlerinden miras kaldığı üstad F. Scott Fitzgerald bir yandan bizlere New York sosyetesinin en büyük ve en gizemli siması olan Jay Gatsby ile hikayenin anlatıcısı olan Nick Carraway'in komşudan can dost olmaya uzanan serüvenlerini izlerken diğer yandan Jay Gatsby'nin gizem perdesini aralıyor, "Amerikan Rüyası'nın" ayyuka çıktığı 20'lerde bile ne kadar acı bir hezeyan olduğunu görüyor, ışıklar altında parıl parıl parlayan, hayata sığmayan Jay Gatsby'nin ışıklar söndüğünde nasıl biri olduğunu bize gösteriyor. Kitabın sonunda yüreğimiz buruk, kulağımızda "orkestranın sarı kokteyl müziğinden" kalan yankılar soruyoruz; erkek olmanın bedeli nedir?
Arka planda Jazz ile beraber tüketiniz efendim.
Yarım kalmış bir aşk, kendini yoktan var etmiş bir adam. Dans, müzik, ışıltılı mekanlar...Jay Gatsby, unutamadığı aşkı Daisy'i tekrar görebilmek için onun evinin karşısında bir ev satın alır ve Daisy'i görebilmek umudu ile evinde görkemli partiler verir. Roman jazz dönemi Amerikası diye anılan 1900'lerin ortalarında geçiyor. Amerikan rüyasının çöküş hikayesi. Filmini de beğenmiştim. Akıcı bir dili var bir çırpıda bitti. Kitapla kalın. #librarystory
Marslı'nın yazarını D&R'da dolanırken fark etmem biraz cahilliğim ile utanmama sebep oldu ve Marslı'nın kitabını önce okumak yerine öne filmi aldığıma da üzüldüm doğrusu fakat Artemis'in henüz fimi çıkmadan okuyup kitaplığımın en hoş köşesindekilerden biri oldu. Bilim Kurgu'ya ilgiyi ve merakı daha çok arttıracak bir kitap olan Artemis, Andy Weir'in hayal gücünün Marslı'dan sonra bize tekrar göstermesine araç oldu. Soluksuz şekilde ve günler içerisinde bitireceğiniz bu kitap, Ay'a kurulmuş bir şehirde -Artemis şehrin adı- geçen kovalamacadan bahsediyor. Jazz, kitabın ana karakteri olarak bir kadın bedenine cesaret, güç, zeka ve çılgınlık yüklenmiş şekilde karşımıza çıkıyor ve üstelik parayı da çok seviyor. Artemis'de para büyük bir ihtiyaç çünkü bol teknolojik aletler ile kurulmuş bir hayatta paran yoksa, yaşam yoktur. Jazz,kendisine SLUG (Artemis para birimi) cinsinden sunulan milyonlar değerindeki para karşılında cesaret gösterisi yapmak için Artemis'in en büyük fabrikalarından birinde bir hasar oluşturmak için yola çıkıyor ve işte olanlar buradan sonra başlıyor.
Bu güzel romanı okumak hayal gücünün sınırının olmadığını dudağınızı uçuklatacak şekilde gösteriyor.
Teşekkürler Andy Weir...
Fransız yazar Boris Vian’ın 1945-46 yıllarında kısa bir sürede yazdığı Günlerin Köpüğü, edebiyat çevrelerince defalarca yorumlanmış, beğenilmiş, filmi, operası ve birçok tiyatro uyarlaması yapılmış kült bir eser. Çağdaş aşk romanlarının en çarpıcısı, bir başyapıt olarak bahsediliyor. Kahramanımız Colin, aşçısı Nicolas’la ve evcil faresiyle
Vedası, vedalaşması zordur bazı kitaplarla... 1Q84 te benim için öyle bitmesi için sabırsızlandığım ama bir o kadar da bitmesin dediğim kitap oldu. Murakami ile tanışma kitabı olarak seçmiştim ve doğru tercih diyorum...1256 sayfalık kitapta bulmayı istediğim çoğu şeyi bulmuş bulunmaktayım... aksiyon, kurgu, heyecan, fantastik, bilim kurgu, gizem,
bulantı üzerine;
kitabın son sayfalarını okurken ve incelemeyi yazarken arka fonda jazz bi şarkı olan some of these days çalıyor. roquentin’in istediği parça. saksafonun, sesi çıkarırken can çekilişini ifade tarzı, bunu bi eşyanın üzerinden insanın varoluş sancısına benzetmesi inanılmaz. kitap boyunca içsel bunalımlarına şahit oluyorsunuz. aslında bunlar bunalım değil; yaşam belirtileri. zira bulantılar olmazsa insanın hayatı bi bitkiden farksız olur. bulantılar, insanın var olduğunu anlama ve anlatma şekilleri. sartre de o kadar güzel ifade etmiş ki..
