Popper, Burke ve Hegeli andırır
biçimde aklın “toplumsal” bir doğası olduğunu savunuyor. Ama, toplumsal olanın ortaklaşa olandan farklı bir şey olduğunu, bireysellikarası olduğunu düşünüyor:
Sayfa 51Kitabı okudu
Karl Popper özellikle “bu dünyanın sorumluluğunu taşıyan biziz, sizsiniz, benim” düşüncesini vurgulayan protestan reformunu ve “insan öyle doğduğu için özgür değildir, ama daha baştan özgürce karar vermekle yükümlü olduğu için özgürdür" düşüncesine işaret eden Kant’ı saygıyla anıyor.
Sayfa 51Kitabı okudu
Bilim, yanlışların sürekli olarak elenmesinden başka bir şey değildir.
•Nihayet, Popper bilimde kesinlik arayışı idealinin sonunun geldiğini pek de üzüntü duymadan ilân eder;
böylelikle bilimi, onu'kuşatan bir dinsel saygıdan da arındırmış olur: “Yanlış bilim kavrayışı kendini kesinlik
anlayışında ele verir. Çünkü bilimadammı vareden, onun doğruluğu çürtitülemez bilgilere sahip olması değildir, ama ısrarla ve cesaretle hakikatin peşinde olmasıdır.”
Sayfa 41Kitabı okudu
"Amiple Einstein arasındaki fark şuradadır,” diyor Popper, "her
ikisi de deneme ve yanlışların giderilmesi yöntemi uygularken, amip yanılmaktan hoşlanmaz, oysa Einstein yanlışlar sayesinde düşünmektedir."
Sayfa 40Kitabı okudu
Popper için en başarılı kuram, hiçbir zaman doğru olan kuram değildir, yalnızca yanlışlığı henüz gösterilmemiş olan kuramdır.
Sayfa 37Kitabı okudu
Dogmacılığın yadsınması: Popper Marksçılığın veya psikanalizin ışığında bazı yorumlayıcı dizgelerin
haksız olarak bilim adını almalarını kesin bir biçimde yadsımaktadır. Bu dizgeler görünüşte tutarlı önermelerden oluşmuş bir yapı kurarak çok çeşitli olgularla
onaylanmaktadırlar, ama öte yandan önermelerini yadsıyacak veya geçersizleştirecek olgulara karşı da
çeşitli yollarla bir bağışıklık oluşturmaktadırlar.
Sayfa 36Kitabı okudu