Jean Christophe Grangé

Sonunda bitti...
Ay çok şükür. Nihayet yani. Uzun zamandır bu kadar sıkıcı bir kitap okumadım. Hayır hayır kötü değil. Sadece aşırı detaycı bir kitap. Uzatmışta uzatmış. Zor bitirdim desem yalan olmaz yani.
#polisiyetutkunları okuma grubunda bu ay okumak için seçmiştim ve okudum bitti.
Konusu ilgi çekiciydi ama doğruya doğru. O cesetlerin halii ayyy ne güzeldi onlar öyleeee. Bir beden düşünün. Üzerinde farklı çürüme evreleri görünüyor. Bacağa baksan bir kaç aylık dersin, yüzüne baksan bir kaç saatlik. O böcükler heleee... Neyse neyse konuyu anlatıyorum.
.
Bir Mathieu Durey var. ( ben buna Mati dedim kısaca çünkü ismi telafuz edemiyorum.) cinayet büronsunun şefi. Bir de bunun çocukluk arkadaşı Luc var. Narkotik bürosunun şefi. Bu Luc intihar ediyor ve Mati arkadaşının böyle bir şey yapmasının inancına ters olduğunu iddia ederek nedenini araştırıyor. Ardından Luc'un ataştırdığı bir davayı görüyor. Şeytanın işlediği cinayetleri. Ülke ülke gezip bu işlenmiş böcekli, farklı çürüme evreleri görünen cinayetleri araştırarak katili bulduğunda Luc'un uyanacapını düşünüyor. Çünkü Luc komada. Ben kitabı bitirene kadar öldüm öldüm dirildim. Kötü değil ama çok uzatmış, çok detay vermiş. Detaylarda boğuldum resmen. Konuyu sevdim ama işleyişi benlik değil. Hayır elden de bıraktırmıyor ama devam da ettirmiyor.
.
.
Neyse neyse siz okuduysanız beğendiğiniz kısmı yorumlara yazar mısınız?