Jean Christophe Grangé

“Hayat tanrının bir armağanıydı ve asla istediğin gibi kullanamazdın”

Geçen zaman son derece acı vericiydi, ama aynı zamanda da bir arınma zamanıydı.

Her şey başladığı gibi sonlanıyordu.

Güzel kadınlara çok anlam yükleniyor; bu, onların üzerine yapışan bir yalan. Küçükken prenses olacakları söylenir. Biraz büyüyünce geleceğin mankeni olarak görülürler. Ve daha sonra oyuncu. Bu kızlar yavaş yavaş, hayallerinin içinde bitkin düşerler. Tüm kararlılıklarını yitirirler.

Hep sezgilerimi dinledim.
Ve daima kazandım.

İnsan acıdan ölebilir mi?

Pişmanlık duyan birinden daha tehlikeli bir şey yoktur.