Jean Christophe Grangé
- ...büyülenmiş, allak bullak olmuş, kendilerine bile yabancılaşmışlardı. Konuşmuyorlardı. Zorlukla nefes alıyordu.
Yine de, bu şarkıda hissettikleri başka bir şey vardı.
Birbirleriyle konuşmalarına gerek yoktu.
Birbirlerine bakmalarına gerek yoktu.
Sayfa 422 - Doğan yayınları - Beni öldürmeyen her şey beni daha güçlü kılar.
- Evsizler, modern toplumun son özgür insanlarıydı. Kredi kartları yoktu. Çek defterleri yoktu. Arabaları yoktu. Cep telefonları yoktu... Her bağlantının, her telefon görüşmesinin, her hareketin kayda alındığı bir dünyada, arkalarında iz bırakmayan tek grup onlardı.
- Her gün yaşanan acı, insanı dayanıklı hâle getirmezdi. Yıpratırdı. Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı.
- Gün doğuyordu. Sıkıntı içinde. Zorlukla. Acıyla. Kafa çekilen gecenin sabahında uyanan bir insan gibi.Sayfa 402 - Doğan yayınları
- 458 syf.·5 günde·Beğendi·10/10Gerilim veya polisiye romanlar söz konusu olduğunda katilin kitabın başından itibaren belli olmasının, kurgunun nabzını düşürme etkisine sahip olduğu düşünülebilir. Oysa Grangé olağanın dışına çıkmış ve okurun heyecanını söndürmeden kitabı sonlandırmayı başarmış. Son noktayı koyarken birtakım şaşırtıcı gelişmeler yaratmayı da ihmal etmemiş. :)
8.8/10 (1.617 Oy) - İnsan en iyi kendine hizmet eder.Sayfa 173
6.463 okunma- 5.335 okunma
5.335 okunma
4.485 okunma
3.968 okunma