Jean Christophe Grangé

En sağlam kayalar bile bir gün çatlar.

...ölümü benim için buydu işte. Bir ihtar. Hepimiz bunu yaşayacak olan ölümlülerdik...

Hiçlik okyanusunda küçük bir erteleme.

Kötülüğün ne olduğunu bilmeden nasıl kötülükle mücadele edebilirsin ?

Beni şaşırtan, yaşamın içindeki ölümün korkunç haksızlığı değildi. Tam tersine. Ne dereceye kadar yaşamın ölümün bir parçası olduğunu, ne dereceye kadar yaşamın küçük bir parantezden ibaret olduğunu anladım.

Sürekli şiddetin içinde yaşaya yaşaya kendimi alt edilemez olarak görmeye başladım, anlıyor musun?

En büyük riskin en iyi dostunu sigara yakarken görmekten ve en büyük mutluluğun, hediye çekleri bozdurarak Noel alışverişi yapmaktan başka bir şey olmadığı, maddiyatçı, korkak ve aşağılık bir toplum.