Jean Christophe Grangé

Kendimi kötü hissediyordum. Soubeyras'ı yatakta başka kadınlarla düşünmek , biraz bir rahibin eteğini kaldırmak gibiydi. Hiç kimsenin bilmek istemediği bir sırrı keşfetmek gibi.

- Zavallı Mathieu. Siz ikiniz birbirinizin aynısınız.
Bunu sevgisiz bir şekilde söylemişti. Daha çok bir kusuru yüze vurmak gibiydi.

- Son dönemlerde nasıldı?
- Neşeli , keyifli.
- Neşeli mi?
Gözlerini kaldırıp bana baktı :
- Çok konuşuyordu , sürekli coşku doluydu. Bir şeyler onu değiştirmişti.
- Ne gibi?
Kısa bir sessizlikten sonra devam etti :
- Bir metresi olduğunu düşünüyorum.
Az kalsın kanepeden düşüyordum. Luc bir Jansenist'ti. Dünya zevklerinin üstünde değil , dışında biriydi. Bu papanın satmak için Vatikan'daki kutsal emanetleri çalmasından şüphe etmek gibi bir şeydi.

New age modası.

Ve ben başı derde girince veya sıkıntıda kalınca Tanrı'ya yakarma düşüncesinden hazzetmiyordum.

Konuşması harf sıkıntısı çekilen bir Scrabble oyununa benziyordu.

Belki bininci defadır , kendime aynı soruyu soruyordum : Luc , doğduğu köyden çocukluk arkadaşı olan , zekası kıt bu sıkıcı kadınla neden evlenmişti?