Jean Christophe Grangé

Sanki bir tabutun içindeydim ve kapak üzerime çivileniyordu.

Akşam oluyordu. Havada bir kar sessizliği vardı.

"Sadece paranoyaklar hayatta kalır."

Bindiğin dalı kesemezsin.Hele üzerine oturduğunu asla.

— Böceği görmem mümkün mü? Onu sakladınız mı?

— Elbette. Hatta size verebilirim de.

İmzaya yapılan bir anıştırma, aklıma başka bir şeyi getirdi:

— Size göğüs kafesinde bulunan likenden söz ettiler mi?

— Ben otopsiye katıldım.

— Bu konuda ne düşünüyorsunuz?

— Başka bir sembol. Veya çok özel bir sebebi olan başka bir şey...

— Bu liken de Afrika'dan gelmiş olabilir mi?

Plinkh küçümser bir tavır takındı:

— Ben entomolojistim, botanikçi değil.

İblisin görüntüsü yeniden belirmişti; geri planda havlayan köpekleriyle, Sylvie Simonis'in etine dişlerini geçirmiş sinek bulutlarının çevrelediği bir iblis. Teoloji derslerinden kalma bir isim aklıma geldi.

İbranice Beelzebul, Ekron İlahı Baal Zebub'un adından geliyordu.

Yani Sineklerin Tanrısı.

Ya doğuştan ölülerin dilinden anlarsın ya da anlamazsın. Ben...