Sözcüklerimden daha beterdi sessizliğin...
Kitapların sözcükleri yumuşaktır, huzurludur, parlayıcı özelliklerini yitirmişlerdir. Yaraları sarar, aydınlatırlar, yaşamın ta kendisidir onlar. Artus onlardan başka bir yaşamı olmamasını isterdi. Beatrice'in ağzından dökülen sözcüklerse diken dolu, içini darmadağın ediyor, kımıldamak istediği an onu parça parça etmek için, içerisine derinlemesine yerleşiyorlar.
Yaşam sevecen kişilere gülümsemez pek. Kötü huyludur, oyunbozandır.
Şimşek gibi bir düşünce çakıyor Vincent'ın kafasında: insan anlayamadığı şeyleri yok ediyor.
Dostluk bazen böyle hassas kimliklere bürünür. Uçucu bir duygudur o, aşkın boğa güreşlerinden, bağrış çağrışlarından, sıvılarından kıvılcımlarından binlerce fersah uzakta, ruhların sizli bizli konuştuğu, zaman ötesiz sessiz ve ölçülü, iki kişilik bir danstır, ilansız, yeminsiz.
Aşkta kurban yoktur. Sadece cellatlar vardır.