Aslında birbirimize diyeceğimiz bir şey yoktu
Yapayalnızım, ama kentin üzerine yürüyen bir ordu gibiyim
Sözcüklerin üzerinde düş kuruyorum, hepsi bu.
Sayfa 57Kitabı okuyor
Kendimi bırakmak, unutmak, uyumak istiyorum.
Sayfa 185Kitabı okuyor
Ama benim yerim diye bir şey yok; ben fazlalığım.
Sayfa 179Kitabı okuyor
Ölüydüm fakat farkında değildim bunun, bir pul koleksiyonum vardı.
Sayfa 168Kitabı okuyor
Güçsüz ve yalnızım; ona ihtiyacım var.
Sayfa 154Kitabı okuyor
'' Duman... düşünmemek... Düşünmek istemiyorum. Düşünmek istemediğimi düşünüyorum. Düşünmek istemediğimi düşünmemem gerek.'' Bitmek bilmeyecek mi bu?
Sayfa 149Kitabı okuyor
Bekleyip duran şey toparlandı, üzerime atıldı, içime akıyor, dopdoluydum. O Şey benmişim, başka bir şey değil. Özgürlüğüne kavuşmuş, bağlarını koparmış varoluş üstüme çöküyor. Var oluyorum.
Sayfa 147Kitabı okuyor
Benim var olmaya hakkım yoktu. Rasgele ortaya çıkmıştım, bir taş, bir bitki, bir mikrop gibi varlığımı sürdürüyordum. Hayatım her bakımdan küçük mutluluklara itiyordu. Kimi ne idiğü belirsiz işaretler gönderiyor, kimi zaman da sonuçsuz bir vızıltıdan başka bir şey duyulmuyordu.
Sayfa 127Kitabı okuyor
İçim boşalmış ve yatışmış halde, şu boşa harcanan gökyüzünün altında rasgele yürüyorum.
Sayfa 109Kitabı okuyor
Yaşarken başımızdan hiçbir şey geçmez. Dekorlar değişir, kişiler girer çıkar, hepsi bu.
Sayfa 66Kitabı okuyor
"Yalnızlık; düşündüklerinizin kafanızın duvarlarına çarpıp tekrar içerde kalmasıdır.”
