Belki anlamsız olması anlamlı kılıyor onu.
Kaç kere gittim senden? Kaç kere geri geldim. Sen bir gittin ki; yoksun artık!
Bu da kâfi!
Ölmek de yaşamak da insanın içinde.
Kimsenin öldüğü yok , yaşadığı da.
Herkes biraz var, o kadar.
Hayal kırıklığı, hayalden değil, gerçeklerden artar...
Sayfa 40 - İnkılap KitapeviKitabı okudu
“Duyguları bir alet çantası gibi düşün. Ve hepsi sivri aletler, delici aletler, tehlikeli aletler.. Onu uzun süre kullanmayınca, el alışkanlığını yitiriyorsun ve duyguları eline aldığında ilk yaptığın şey, kendine zarar vermek oluyor. Kullanmayı beceremediğinde, kaza yapıyorsun. Duygu kazası.”
Ot Kitap
Özür dilerim.
Özür dilemek ne kadar çiğ…
Tekrar aynı hatayı yapabilmek
için istenen bir izin sanki.
Bildiğin kadarım, olduğum kadar değil,
gördüğünüm, gösteremediğim değil,
okuduğunda beni, ne anlıyorsan, oyum...
Sayfa 66 - İnkılap KitapeviKitabı okudu
Sofrada bir limon varsa, annem onun suyunu sıkıp içer ve ekşi olduğunu söylerdi; çünkü annem için gerçek olan budur. Babamsa, ''Bir bardak su alabilir miyim?'' deyip suya şeker katar, sonra sıkılmış limonu da ekleyip, onu limonata olarak içerdi. Her ikisi de aynı kötü dünyanın içinde yaşıyordu ama hayatı ele alış şekilleri farklıydı. Biri limonata içmeyi, öbürü de limonu yemeyi tercih ediyordu. Bu yüzden birbirlerine çok aşık bir çift olarak yaşadılar.
Ot Kitap, “Sevinç Erbulak”
Sevmek ki, tek kişilik bir eylem.
Eşleşmedikçe çürüyen.
El değmedikçe büyüyen.
Sevişmedikçe aslını tüketen.
Sevmek ki ancak, gerçeğini yitiren...
Sayfa 22 - İnkılap KitapeviKitabı okudu
“Dünya bir sanrıdır” diyor birisi
Belki bir sancı.
Sayfa 40
En zoru kendinle konuşmak inan. Kendi sesine ulaşmak…
Sevmek diyorum, tek kişilik bir eylem.
Sen yaşarken başkası kırılıyorsa, bil ki onun zindanındasın...
Sayfa 18 - İnkılap KitapeviKitabı okudu
“Sermayemiz ne? Bir düzgün adam işte.. Budur sermaye.”
Ot Kitap, “Filinta Önal”