On sekizime yeni girdim; şimdiye kadar yaşıtlarım gibi hayatımı doludizgin, hiçbir sorumluluk almadan, günübirlik yaşadığımı düşünebilirsiniz. Tabii ki hayır. Ebeveynlerim sağ olsun, bu ailede yetişkin olan hep ben olmak zorunda kaldım.
Öfkeliyim, hüsrana uğradım ve kalbim kırıldı. Tüm bu nedenlerden ötürü ondan nefret etmek istiyorum. (...) Ama ondan nefret edemiyorum. Yalnızca nefret edemeyecek kadar üzülüyorum.