Ömrüm her zaman bir sonraki şeyi beklemekle geçti:mezuniyet,kasabadan ayrılmak,üniversiteye gitmek. Sanki sonsuz bir zaman diliminde hep bir şeyleri bekleyip durdum.Zaman onu bekleyerek geçirince çok yavaş ilerliyor. Fakat şu anda aniden büyük bir hız kazanmış gibi. Ya da bunca zamandır kuş gibi uçup gidiyormuş ama ben etrafımda olup biteni göremeyecek kadar beklemekle meşgulmüşüm. Artık bir şeyleri denemek için çok geç olup olmadığını bile bilmiyorum.
Her birimiz başkalarına göstermek istediğimizden çok daha fazlasıyız. En azından öyle olduğunu ümit ediyorum. Çünkü kendimin de göründüğümden daha fazlası olduğumu hissediyorum. Yalnızca henüz bunu gösterecek şansım olmadı.
Tam o anda Bay Kinney'nin tahtaya karmaşık elyazısıyla karaladığı günün sözünü görüyorum:
"Hayatta öğrendiğim her şeyi üç kelime ile özetleyebilirim: Hayat devam ediyor."
Sayfa 317Kitabı okudu