sükûtun lezzeti önce mekâna, sonra kalplere vururdu. kalbe değen kelam arş’a giderdi. insanın kaderi sözle ne kadar benzerdi. bir sözle varlığa çıkmıştık, verdiğimiz bir sözle sınavımız başlamıştı.
manevi âlem kelamın ellerine tutunup akardı.
iyi ki Rabbim kelamı kalbe yâr eylemişti.