Önce kaygılanman gerekmiyor; çünkü okuldasın. Sonra bir işe giriyorsun, derken karın, çocukların bir ailen oluyor ve böylece ha bire satın almaya devam ediyorsun ve bir an durup; neden bu kadar sefil olduğunu sormuyorsun kendine.
Günün birinde sessizliğim birilerini etkiler diye düşünüyordum belki de. O ana kadar bana bir faydası dokunmamıştı.
Bütün mesele nasıl göründüğünüzle ilgiliydi.
Bir kerecik olsun bir çocuk gibi muamele görmek ne iyi olurdu.
Hiçbir kavgayı kaybetme korkusuyla yaşamazsın, çünkü sonucun ne olacağını hep bilirsin.
İnsanlara ikinci bir şans verildiğini ya da ölümün her şeyin sonu olmadığını ya da ölülerin yeniden dirilebileceğini , başına olmadık şeyler geldikten sonra bir şekilde değişmiş, erişilemez, ele geçirilmez bir şeye dönüşme ihtimalini bilmek, bana umut verirdi.
Kendinizi farklı sanıyorsunuz ama değilsiniz.
Dünya çılgın bir mezarlıktır; akla gelebilecek her türlü boktan işleriyle.
Eğer bir yere ait olduğunu hissetmezsen keyfin kaçar, bu yüzden de kendi olayını kendin yaparsın.
Belkide yapılacak tek şey elinden geleni yapmak, insanları görünüşe göre yargılamamaktı.