Bu merdiveni
ine çıka
yaşıyorum
işte ben
Karanlık yalnız dokunarak
Sınıyor bizi.
Dünyanın sığır vagonları
nasıl sığır taşırsa,
biz de şiir taşırız.
Gökyüzü mavi siyah
sığırcıklar kanatlarını açıyor
Bahçeni yanağıma getir
bir başka şehirdeki
beş parmaklı bahçeni
yanağıma.
Bu akşam beklenen ışık
Bu ışıkta sevebileceğim adamların İsteklerine ulaşamadan
Nasıl vurulduklarını anlatacak.
Seni ölümden önceki
o andan biliyorum
bir de sözcüklerin ağıtıyla
Tanrı arasındaki
o boşluktan
İçinde kahramanların yaşayacağı bir dünyaydım.
Ölülerin nabızları
hep aynıdır
ardıçkuşunu gizleyen
sessizlik gibi.
Toprağın bir parçasına
anadilimin
bütün şivelerini gömdüm
Hala tanıklık ediyor
İnsanın dinmeyen
Yer tutma tutkusunun
Baskın çıktığına.
Şiirin kulağına
yazıyorum sözlü olarak
hiç dile getirilmemiş
bu bilmeceleri
Düşündüm ki
Bu meyve bahçesi
Bir fırtınanın parçasıdır
Her gün.