"Ne değerli oluyor elde edemediklerimiz. Bir kere de elde ettik mi, başka şeye yöneliyor tutku. Dinmez, onulmaz bir susuzlukla bağlıyız yaşama." Lucretius, Evrenin Yapısı,
Ve o, pişmanlıktan ölüneceğini bilir: pişmanlık, yanlış bir iş yapmış olanın ruhunu kemirir ve sonunda onu intihara götürür.
Savaşçı böyle ölmek istemez. Ters ya da kötü davranırsa -çünkü onun da kusurları vardır- af dilemekten utanmaz. Eğer mümkünse işlediği hatayı gidermeye çalışır. Zarar verdiği taraf ölmüşse savaşçı bir yabancıya iyilik eder ve bu iyiliği yaralamış olduğu öbür ruha sunar.
Işığın savaşçısı pişmanlık taşımaz, çünkü pişmanlık öldürebilir. Kibrini kırar ve işlediği kusuru telafi eder o.