Eyvallah ne güzel bir sözdür,
- Bazen kabulleniş,
- Bazen boş veriş,
- Bazen yol veriş,
Ama sonunda hep bir rahata eriş...
Şöyle güzel bir cümle okudum;
"Kalbiniz ne kadar temiz olursa olsun karşındakinin düşüncelerine göre yargılanacaksınız. "
Bu kabulleniş fazlasıyla yorucu...
Erbab-ı mütalaanın muhayyilesini fütuhat dairesiyle tevsi eden bir roman…
“Tûti-i mu’cize-gûyem ne desem lâf değil
Çerh ile söyleşemem âyinesi sâf değil”
Nef'î
Kendi içinde bir serüven yaşayıp fildişi kulelerde romanını tamamlamak yerine tebdil-i kıyafetle hayatın içine karışıp gözlemler yapan ve bunu romanlarına yansıtan bir yazar olan Kaan Murat Yanık'ın,
Elemli çığlıklar olmadan suskunluk,kan toprağa akmadan affediş,insanın içini lime lime eden kayıplardan geçmeden kabulleniş mümkün değildi. İşte bu,gerçek uyumun kökünde var olan şeydi.
Kesinlikle :))
Yaş ilerledikçe dingin bir kabulleniş başlıyor. Gelene, gidene, olana, yitene olur böyle şeyler, deyip çay içiyorsun.
Sessizliğin arkasındaki vazgeçiş, kabulleniş, suç...
Sayfa 24Kitabı okudu
"Ben seni güzelsin, diye sevmedim.
Seni sevdim güzel oldun..."
Nasıl güzel bir ifade değil mi? Gönül kimi severse güzel odur, sözü misali... Peki ben bu kitabı güzel diye mi sevdim yoksa ben sevdim de mi güzel oldu?.. Bence kitap güzeldi.
Yitik Vuslat , okurunu aşk yolculuğuna çıkarıyor. İyisiyle kötüsüyle bir aşkın izlediği seyri
"Yaş ilerledikçe; dingin bir kabulleniş başlıyor. Gelene, gidene, olana, yitene 'Olur böyle şeyler.' deyip çay içiyorsun."