Kabz ve bast; “tutulma ve açılma” anlamına gelen; “havf ve recâ”nin üstünde, “heybet ve üns”ün altında yer alan iki mânevî hâldir. Bu yüzden kabz ve bastı anlatırken söze önce “havf ve recâ”dan başlamak gerekir.
Havf korku, recâ ise ümid demektir. Ehl-i sünnet inancına göre imanın sahih olabilmesi için gerekli sekiz şarttan birisi imanın havf ve recâ; korku ile ümid arasında olmasıdır. Havf ve recâ; hâl, bilgi ve eylemden meydana gelir, insanın hatırına geleceğe âid hoşa gitmeyen bir şey gelir ve yerleşirse buna havf, hoşa giden bir şey yerleşirse buna recâ denir.
(Alıntıdır)