Ben artık bast haline sabretmenin kabz haline sabretmekten daha meşakkatli olduğunu ve elzem olduğunu düşünüyorum... Şu sıralar bast halinin de gelip geçici hal olduğunu ve bana ait olmadığını idrak etmeye ve tek geçici olmayanın "Allahsız olmamak, kalmamak "olduğunu idrak etmeye çalışıyorum.
Rabıta devadır
İnsanda bir kabz hâli, bir de bast hâli vardır.
Mümin iki hâlde de Allah'a teslim olandır.
Tasavvuf ise; daimî huzur verir.
İmtihan olmaz değil, bilâkis daha çetin..
Lâkin huzur bozulmuyor büyüklerin himmeti ile...
Teslim olan zarar etmez ihvânım.
Kurtarıcı bilgi gelmezse
İşin içinden çıkamayız,
Seyrü suluk = yer değiştirme,
Meseleye senin gözünle bakayım
Hakikat
yeni bir veçhe ile tanınır
Mizaç ise kendine uydurur
Aslolan Allah a göre tanımaktır.
unutma; bir gün mutluluğun zirvesini yaşayıp, ruhun bast hali ile âlâlara yükselsen de, ansızın bir gün ruhun kabz hali ile esfele inebilirsin. ama dur, yitirme umudunu, bâki tut; kim bilir sonbaharını yaşayan ömrün, belki bir gün turnaların sesleriyle kavuşur yeniden baharına.
Mecbursun kendini iyi etmeye, kendinin hekimi olmaya. Biliyorum zor fakat, tökezlememen gerekir bu kısımda. Kimsenin elini beklemeden Rabinin yardımı ile kendine dayanarak kalkmalısın. Ruh şifacısı olmak istiyorsan, en iyisinin yaralı olduğunu bilmelisin mesela. Hem unutuyor musun burası dünya!
Bir gün mutluluğun zirvesini yaşayıp ruhun bast hali ile alalara yükselse de ertesi gün kabz hâli ile esfele inebilrsin...
Bu daralma hali olmasa hatırlayabilir misin edebiyet yurdunu özler misin en sevgiliyi?
İşte ömür dediğin budur...
