William Ernest Henley - Invictus
zifir gibi gece sardı dört yanımı
cehennemi karanlık çöktü omzuma
teşekkürler olsun, hanginiz, ey tanrı,
boyun eğmez ruhumu verdiyse bana.
istediğince zorlu olsun koşullar;
ne ağlar sızlar, ne de kaçarım;
en ağır silleleri vursa da kader,
ezilir belki ama eğilmez başım.
gazap ve acı dolu dünyadan sonra,
gidecek tek yer gölgelerin dehşeti.
yıllar geçtikçe yaklaşsam da yanına,
korkarım sanma ölümün efendisi.
varsın çok dar olsun kapısı cennetin,
varsın cezalarla dolsun kara kaplı,
benim efendisi kendi kaderimin,
kendi ruhumun benim tek komutanı.
Sayfa 492 - Hospital SketchesKitabı okudu
"Bütün sevinç ve ümidi yok eden kader bolca gözyaşı getirse de bir an için başını kaldırıp çok yıldızlı bir göğe bakmak bile yaşamak için ayak diremeye yeterli bir sebeptir."
Kalpte kıvamına erişen aşkın kader tecelligahına kurulması gerek.
Sayfa 152Kitabı okudu
söyleyebilenlere selam olsun...
"Geçmiş... Böyle şeylere aldırmadan. Geçmiş gömülmüştür, diyip geçmeli."
Sayfa 230Kitabı okudu
Her insanın kaderi boynuna asılıdır.
Sayfa 162Kitabı okudu
Yeni Dünya eşittir para.
Sayfa 158Kitabı okudu