Hilmi Şeker ile Hukukta Gerekçe ve Süreç Adaleti Röportajıİbrahim Aycan · Aristo Hukuk Yayınevi · 01 okunma
(Dikkat! İncelemem bir miktar spoiler içeriyor.)
.
.
.
"Bakabiliyorsan gör, görebiliyorsan fark et." diye başlıyor kitap. Saramago, körlük metaforuyla öyle bir evren yaratmış ki kendizi "Bakmak görmek için yeterli mi? Fiziksel olarak gören ama gördüğü bazı şeyleri yok sayanlar da kör müdür? Görmeyi sağlayan sadece gözlerimiz midir yoksa beynimizde görüntüleri imgelememiz midir?" gibi sorular sorarken buluyorsunuz.
•Eğer kimsenin sizi dışlamayacağını ya da görmeyeceğini bilseniz nasıl davranırdınız?
•Özgürlük, eşitlik, adalet, sevgi, saygı, hoşgörü, ahlak, erdem gibi insani değerleri sadece toplumda kabul görmek ve sevilmek için mi önemsiyoruz?
•Neden "beyaz körlük"? Karanlık bir ortamdan çıktığımızda yaşadığımız geçici körlük gibi yani gerçekleri görmeye başlayana kadar bilinçaltımızın yaşadığı geçici bir körlüğe mi değinmeye çalışıyor yazar?
•Ve insanların can ve mal güvenliğini korumak yerine günü kurtamaya çalışan, hiçbir yerde olmayıp sadece hoparlörden gelen bir ses olan hükümetin varlığından söz edebilir miyiz?
Sayfalar ilerlerken bir sürü soru soruyor olarak bulacaksınız kendinizi, bu kitap zaman zaman ruhunuzu sıkacak, gözlerinizi acıtacak fakat bakış açınızı değiştirecek ve belki de aslında gördüğünü sandığınız gözlerinizi "beyaz körlük"ten kurtaracak.
José Saramago 
Körlük
