Ay’a Yol Uzunluğundaki Meşhur Şiiri Nihayet Bitirebildim-1
Bir Delinin Senfonik Dokundurmaları
-Sevgi,
"İnsanın tek kaçamadığı kendi kaderidir.
İnsanın yeniden oluşturamayacağı tek yol ise kendisi farkında olmadan Tanrı'nın onun için çizdiği zoraki yollardır çünkü binlerce yoldan hangisinde devam edersek edelim kaderimizden kaçamayız.
Bir şeylere kader diyerek boyun eğmek bana hiçbir zaman doğru gelmezdi ama bütün bunların ortasında kaderimdeki benle, gerçekten neden var olduğumla yüzleşiyordum çünkü detaylar kaderin parçalarıydı."
Sadettin Ökten: Gönül yıkmak demek ötekinin aynasını kırmak demek. Artık o ayna aksetmez. Halbuki sizin de o aynaya ihtiyacınız var. Siz zannediyorsunuz ki ben onun haddini bildirdim. Zahiren haddini
İyi geceler
Hiçkimsenin ve hiçbir şeyin onları zorlamadığı başka, tehlikeli bir yolu tutan ve kaderin kendilerine çizdiği yoldan yürümek varken, kasten yapar gibi yeni, çetin, saçma, karmakarışık bir yol keşfetmekte inat eden insanların oluşturduğu milyonlarca örneğe ne demeli? İnatçılık ve dik kafalılık onlara çıkarla rından daha tatlı geliyor anlaşılan . . .
Bir kurban gibi....
Kaderin benim için çizdiği yol, oradaydı. O kelimede. Susturup kaçarsam, hep böyle devam edecektim. Kaçamak, sessiz ve acı dolu...
Ama ya dinlersem? Bitecek miydi kederim? Süleyman'a dert olmaz mıydı derdim?
Susturmak için hızla arkamı döndüm ama o Süleyman'dı işte. Ne bir ağabey, ne bir ata, ne bir komşu ne de bir yâren... O emsalim, koruyucum, söz söyleyenim Süleyman'dı.
"Eğer sen kabul etmeyeceksen, hiç evlenmeyeceğim."
Yutkunamadım. Ne söylediğini kulağı işitiyor muydu? Düşündüğümü mü ima ediyordu?
"Ne diyorsun sen ağabey?" dedim yakararak.
Ağabey dersin, bilirim. Sözlerim ne denli canını yakar, onu da bilirim ama Zelal, sen he dersen yarın seni nikâhıma alır, tüm sesleri keserim.
Bir kurban gibi, diye düşündüm. Kendini bana kurban mı edecekti?...
