Romanda anlatılan kahramanımız Onur sevgisini aşkını Futbol'a odaklamış bir genç...Spor yapmak futbol oynamak elbette ki güzel bir şey.Sahi hem spor yapsak hem de futbol aşkımızı gürültüsüz kavgasız küfürsüz yaşasak. Kadıköy'e "ölmeye ölmeye" değil sporun özünde olan "sevgi kardeşlik dostluk centilmenlik estetik" değerleri duyumsamak için gitsek.
GALATASARAY DESTAN FENERBAHÇE EFSANE
Romanda anlatılan kahramanımız Onur sevgisini aşkını Futbol'a odaklamış bir genç...Spor yapmak futbol oynamak elbette ki güzel bir şey.Sahi hem spor yapsak hem de futbol aşkımızı gürültüsüz kavgasız küfürsüz yaşasak. Kadıköy'e "ölmeye ölmeye" değil sporun özünde olan "sevgi kardeşlik dostluk centilmenlik estetik" değerleri duyumsamak için gitsek.
Ey sevgili, viraneyim ben;
Kadıköy vapuruyla bir dallanıp budaklanmış,
Bir parça aşkına
Şekilsiz şekiller çizen
Çığlık çığlığa kalmış;
O kör martıyım ben!
Seni de vururlar bir gün ey Acı
Uçuşup durduğun kanatlarından
Sazın, sözün, türkülerin tükenir
Ellerin koynunda kalakalırsın
Şakaklarına kar yağıyor bilesin ey Acı
Gül açan yüzlerimizde
Göğeriyor rengin senin de
yaşar kemal'in tasviriyle:
"akşamüstleri tünelden taksime doğru sol kaldırımdan yürürseniz, gözünüze dalgın, siyah gözlüklü, yüzü kederli, ama müthiş kederli -yüzündeki keder besbellidir, elle tutulacak gibi, yüzde donup kalmıştır-, pantolonu ütüsüz, ağarmış saçları kabarmış bir adam çarpar.
bu adamın, bu beyoğlu kalabalığı içinde bir hali vardır ki (daha doğrusu her hali) size bu koskocaman şehirde yalnız, yapayalnız olduğunu söyler.
bu neden böyledir? orasını kimse de bilmez…
bazı adam vardır, insan yüzünde sırf hınç, kin okur.
bazısında gurur, bazısında neşe, bazısında bayağılık, aşağılık…
bu adamın üstünden başından da yalnızlık akar.
bir de bu adama, kadıköy iskelesinin kanepelerinden birine oturmuş, heybeli köylüleri, çıplak ayaklı serseri çocukları, hanımefendileri seyrederken rastlarsınız.
bu adam hikayeci sait faiktir."
Yeldeğirmeni Mahallesi, Kadıköy.
