baştan söyleyeyim, kitabın içinde bir yerlere tutunabilmek için epey bi sayfa çevirdim ;)
İntikamı için savaşın ortasında kalmış bir şehre gidecek kadar öfke dolu Madam Lilla'nın öyküsünün çerçevesinde gelişen olaylar dizisi. Madam'a göre her kadının içinde bir tanrıça var, buna inanıyor.
Kitapta anlatılanlar Türk bir gazeteci tarafından dile getiriliyor. Ülkenin karışık olan durumundan dolayı Türkiye'ye dönemiyor. Tunus'ta kaldığı otelde Tunuslu Amira ve Mısırlı Maryam'la tanışıyor. Üç kadının yolları sonunda Madam Lilla kesişir ve ondan Afrika turu daveti alırlar. Bu tur Tunus'tan Libya'ya kadar uzanıyor. Dört kadının birbirinden sakladıkları sırları zamanla ortaya dökülüyor ve aslında niye bu tura çıkmayı kabul ettiklerini de cevap oluyor.
Muhammed'in mektuplarını okurken aşk romanı okuyorum, Maryam'ın kaleme aldığı Tanrıça Dido'nun yazıtları okurken mitolojik bir kitabı araştırıyorum, çöllerde geçen hikayeleri okurken de bir macera kitabı içinde buldum kendimi. Tanrıça Dido mu; Yunan ve Roma kaynaklarına göre Kartaca'yı (bildiğimiz Tunus) kuran ilk kraliçe ;)
Kitapta bir bölümde kadınların sahiplenmesi gereken yedi kuraldan bahsediliyor. Yazıtlarda altı tanesi keşfediliyor, ya yedincisi... Yedinci kuralı her kadın kendi belirlemeli diye sonlanıyor kitap.
Öykülerle iç içe içe ama Mine Söğüt’ün öyküleri de tıpkı kitaptaki resimler gibi hem göz alıcı hem de rahatsızlık verici nitelikte.. Öyle bir çırpıda okunan kitaplardan biri değil. Durmak, sindirmek, düşünmek ihtiyacı hissediyorsunuz. Kadınların hikayelerini okumak zaten zor bir konu, bir de deli kadınların hikayelerini okumak iki katı emek, iki katı zor. Dengeyi kuramamış, dengesi bozulmuş, dengesini bozmuş bir sürü kadının hikayesini okuyorsunuz, dengenizi bozmadan okumak için çaba sarfetmeniz gerekiyor. Depresif kelimeler, depresif cümlelere doğurmuş. İnsanı insan olmaktan utandıracak, insanlığını sorgulatacak türden öyküler, çarpıcı, tokat gibi. Mine Söğüt’ün kalemi artık benim için özel bir yerde, onu okumaya devam edeceğim…
Zavallı iki rahibe ve onların gizli ve hüzünlü hikayeleri... Tess Gerrıtsen seriye iyi bir devam yapmış. Yepyeni cinayetler ve Rizzoli ve Isleis'in devam eden hikayeleri. Biraz daha bir ibrine yaklaşan iki yanlız kadın.
İkiz bedenleri çok sırasız okuduğum için hemen Siliniş'e geçtiğim seriyi okumaktan gerçekten zevk alıyorum. İyi okumalar.
Evvela bu kitaba başlamadan önce şöyle bir yazı okumuştum;
Türkan Şoray'ın İlk kez okuyup yorumladığı roman...
"Bir kadının her şartta yaşama tutunma çabası, iç dünyasındaki çalkantılar beni çok etkiledi. Bir süre etkisinden kurtulamadım. Derinliği olan bir kitap , kutlarım. Türkan ŞORAY"
Hakkında duyduklarım, okuduklarım, Merakımı
Kitap 21 öyküden oluşuyor ve 21 inde de kadınların hayatı ve yaşadıkları ağır travmalar konu ediliyor. Kadınların yaşadığı tacizi, tecavüzü, ensest ilişkiyi, ağır kayıpları, tanıklıkları, deliliğe götüren ve intiharın eşiğine getiren durumları öykülerde okuyorsunuz.
Kitabın içindeki çizimlerin eşi Bahadır Baruter'e ait olduğunu öğrendiğimden beri daha çok sevdiğim öyküler kitabı.
"Geceleri ben ağır, çok ağır bir taşın altında uyurum.
Gündüzleri hafif, çok hafif bir yaprağın ucunda yaşarım.
Gece beni taş ezer.
Gündüz rüzgar devirir.
Kanadıkça kanarım.
Hayallerimi o yüzden kanla yazarım."