Çiçeğe su verdim solmayı seçti,
Bir kadın sevdim kalbimi kırıp geçti,
Mutluluk nedir hiç tatmadım ki,
İstemem artık rahmetini Kibele'nin,
Bozulmasın rahatı gönülden sevmeyenin,
Çare yok yapa yalnız öleceğim.
Her yeri kaplayan, her şeyin kaynağı ne iyi ne kötü olan ama mutlaka mutlak olan; ana tanrıça ya da Gaia veya İnanna, belki de Venüs, Hekate, Demeter, Kibele nasıl oldu da şeytanın işbirlikçisi, yıkıcı Lilith'e ya da erkeklere ölümü getiren Pandora'ya veya bilmeceyi bilmeyenleri öldüren Sfenks'e ve hatta ölümü ve ölümsüzlüğü bedeninde taşımasına rağmen ihanete uğrayan yılan bedenli güzel Şahmaran'a dönüştü. Nasıl oldu da kadın kanıyla kirleten, hayvanla insan arası bir yerde konumlanan, natamam, eksik olarak tanımlandı? Nasıl oldu da dişilik erkeklikten daha değersiz ve hatta tekinsiz hale geldi? Neden tüm İbrahimi dinler kontrol altında turulmadığı takdirde tekinsizleşecek olan kadını işaret eder?
Bu kadın tanrılar kutsal aşıkları temsil eden erkek rahiplerinden yararlı işlevlerini yerine getirme araçlarını bırakmalarını istemekteydi; kendileri hayat veren enerjiyle hamile kalır ve bunu
Attis Miti ve Ayini
Ölümü ve yeniden dirilişiyle Batı Asya inanç ve ayinlerine derin kökler salan diğer bir tanrı Attis'tir. Adonis Suriye için ne ise Attis de Firigya için o idi. Görünüşe göre Adonis gibi o da bir
O, artık “üreme eyleminin fizyolojik özelliklerini” keşfetmiştir. Kadın, erkeğin rahmine gönderdiği tohumlarla hamile kalmaktadır. Bu tohumlar, kadın bedeni içinde canlanmakta, büyüyüp olgunlaştıktan sonra dünyaya gelmektedir; tıpkı rahmine düşen tohumu canlandırıp, yeryüzüne çıkaran toprakta olduğu gibi. O halde, toprak, tohuma hayat veren, doğurgan bir dişi ve anadır.
