O da beni hissetmiyordu. Onun içinde de dünya yoktu. Ben yalnız başıma yanıyordum.
Sayfa 23Kitabı okudu
Gökyüzü ve yeryüzü gibi tekrar birbirimizden uzak ve birbirimize yabancı olmuştuk.
Burada yalnızız. Tanık yok. Kimse görmeyecek ve ben kimseye anlatmayacağım. Ağla kızım. Kana kana ağla. Son kez kana kana ağla. Sonrasında ağlamak yasak. Ağlayan bir büyücü kadın kadar itici başka bir manzara yoktur.
Sayfa 627Kitabı okudu
Kadın ve Manzara
Ama o dönmüyor. Donup kalıyor bir heykel gibi, oturuyor, soğuk ve yabancı. Hiç kimse bana yardım etmiyor. O da bunu hissetmiyor zaten. Onun yüreğindeki de dünya değildi. Yanan yalnız bendim.
Sayfa 201 - Hece yayınlarıKitabı okudu
Her şeyi hissediyordum ve hissettiğim her şey canımı yakıyordu.
“Yer ve gök misali birbirimize yabancıydık...”
Sayfa 46 - ZeplinKitabı okudu