Kültür Devrimi sonrasında yıkımdan çok etkilenmiş bir aileye ışık tutuyor Mo Yan. Aile ile beraberinde, topluma, yozlaşmaya, eşitsizliğe ve acıya tanıklık ediyoruz. İsim olarak kullandığı Mo Yan, aslında dilsiz anlamına geliyormuş. Yazar sanki ben susuyorum, siz yazdıklarımdan duyun beni diyor…
Uzun bir okuma deneyimi. Bazı kısımlarda tekrara düşmüş gibi hissettim fakat bir nebze normal buluyorum. Çin halkı, gelenek görenekler, mitolojisi; halk hikayeleri, motifler ile birlikte gerçeğin yoğrulduğu bir eser. Yazarın da bahsettiği gibi annesine, kadınlara adadığı bir kitap.
Kitabı okudukça çoğu uygarlıkta süregelen “kadının yeri” bir kere daha beni şaşırtmadı. Oğul bekleyen bir ailenin kızları olması ve oğul istedikleri için kızlara erkek isimleri verilmesi belki de kitap boyunca kendini hatırlatan, acı bir sesleniş. Şahsen benim için öyleydi. İsimleri okudukça bu huzursuzluk da arttı. Karakter gelişimi çok güzel. Çok karakterli bir kurgu için yazar işin altından oldukça güzel kalkmış.
Fakat gelişen ve yaşanan tarihi olaylar bende oldukça vurucu bir etki bırakmadı. Bazı kısımlarda dişimi sıksam da o etkiyi okuma boyunca sanırım hissetmedim. Durum romancılığını bir nebze daha fazla sevdiğim için sanırım çoğu okur aksine beni oldukça fazla etkilemedi. Ancak yazardan beklentim yüksek. Tasvir ve geleneksel hikayeleri romana ekleme gücünü sevdim.
Kızıl Darı Tarlaları benim için daha iyi bir okuma olacaktır sanırım.
