Ah, bu insan, ah bu insan denilen mahlûk! Tabiatı, ne canebet bir zindan haline sokmuş. Yanı başımda, bu çocuk olmasa, bu çamurdan yuva, bu aşağının kurt kaynaşmaları, bu yenen, içilen şeylerden sızan geriz olmasa, şu kuru toprak dalgalarının üstünde,bu kızıl akşam aydınlığında hayat, daha ne kadar sade ve asil olacaktı...