" ... KADROYU TASFİYE ETTİ..."
- "... Cumhuriyet’in kırılma noktası 1935. Bu dönemde Türkiye iç ve dış politikada bir yol ayrımına girdi. Dış politikada da Türkiye yavaş yavaş Kıta Avrupası ekseninden İngiltere-Fransa eksenine dönmeye başladı. İnönü, eski Kıta Avrupası ekseninde kalmayı tercih ediyor, Atatürk Anglo Frank eksenine kaymak istiyordu. İçeride partiye ve gruba egemen olan İnönü, onun karşısında Atatürk’ün arkadaşları dediğimiz Huzur-ı Mutat Zevat arasında bir restleşme başladı. 1930’lardan itibaren hazırlanan İnönü, 1939’da yaptığı seçimle Atatürkçü diyeceğimiz kadroyu hem iktidardan hem CHP’den tasfiye etti. Şükrü Kaya ki, Atatürk döneminin neredeyse değişmez İçişleri bakanı, bir kalemde gitti. Bu da İnönü’nün iktidara hâkim olma noktasında istediği güce ulaştığını gösteriyor. Bu güç, 1972’ye yani Ecevit tarafından devrilene kadar en azından halk partisi içinde devam ediyor.
(Mustafa Armağan ile Mülakat-4 Şubat 2019)
Ah işte o zaman, inanılmaz bir şey olmuştu; Milli Şef, daha düne kadar baş destekçisi olduğu, 'evrensel' kültür ve sanat politikasına, birden yüz çevirir. Kaşla göz arasında Hasan Ali Yücel'i ve çevresindeki 'ilerici' aydın kadrosunu Milli Eğitim Bakanlığından uzaklaştırır, Milli Eğitim Bakanlığı'na 'muhafazakâr' bir Anadolucu olarak bilinen Reşat Şemsettin Sirer'i tayin eder; aslında bu, Köy Enstitüleri ve Halkevleri'nin gözden düşmeye başlaması demektir; gençlerin çoğu sanır ki, İnönü döneminde 'ilerici ve aydın' bir kadro vardı; Bayar/Menderes iktidara gelince, Demokrat Parti bu kadroyu tasfiye etti; hayır, 'tasfiye'ye İnönü başlamıştır, alçalmaya koyulan balonu kurtarabilmek için, ağırlık atması gerekiyordu; atmayı yeğlediği ağırlık, beş yıl önce Türkiye'nin geleceği sandığı, kültür ve sanat politikasıydı; doğal-olarak da, bu kültür ve sanat politikasına inanmış olanlar!
Onlar da ne yaptılar biliyor musunuz?
'Solcu' oldular, evet!
Sayfa 215Kitabı okudu
