Faulkner... Seni okumak, anlamak niye bu kadar zor be adam ...
Onu okumak, bir kere okuduktan sonra okumamak kadar zor. Karmaşık hayatların, iç içe geçmiş yaşamların anlatı ressamıdır o.
" Döşeğimde Ölürken" kitabıyla başlamıştım onu okumaya. En çok da o zaman etkilenmiştim yazarlığından.
Sonra "Abşalom Abşalom" ile gelip kafamı allak bullak etmişti. Yine de onu okumak, okuyucunun kendi sabrını sınaması için birebir.
KURTAR HALKIMI MUSA.
Bu kitabında Faulkner aslında hikaye yazmamıştır. Kendisi de bunun bir roman olduğunu vurgular. Zaten hikayelerdeki herkes birbirinin amcası, dayısı, teyzesi , halası, kardeşi, oğlu , babası,..,
Kitaptaki kişiler , siyasiler ve beyazlar dahil aynı soydan gelen insanlar. Olaylar hep aynı mekânda geçiyor. McCaslin lerin köleleri ve onlarla olan ilişkileri. Kitaptaki bireyler aile büyüklerinin huyunu suyunu kapa kapa çoğalıyorlar. Kim kimin çocuğuydu diye düşündürse de olaylar geliştikçe karakterler bir kalıba oturmaya başlıyor. Faulkner okurken, onun kahramanlarını gözlerimde her zaman çok kolay canlandırırım.
İnatçı zenci karakterleri özellikle her zaman daha bir başarılı aktarır sanki. Ya da bana öyle geliyor.
Ne kadar zor olursa olsun, Faulkner okumak, onun o ince zekasına şahit olmak şarttır.
Biri size beddua ettiyse gidin Faulkner okuyun, onu okumayı göze alana hiçbirşey olmaz. Zaten belanızı da bulmuş olursunuz.
İyi okumalar...
