22
Zamana oyulmuş gibi duran sessizlik. Her nesnede bir tüyün havada uçmasını andıran bir görüntü. Dünya sesini yitirdi. Bütün türler kendilerinin yeryüzünde son örnek oduğunu düşünüyor artık: Son insan, son taş, son çiçek.. Aklımı avuçlarımın arasına alınca, bir soru yumağından öte bir şey kalmıyor bana. Yıllarca bir uyum efsanesine kaptırdım
Turuncu Defter
İçki değil kafadaki düşünceler sarhoş eder adamı
Sayfa 62Kitabı okudu
Roman adı olmaktan çıkıp yaşam biçimine dönüşen sözcük: Körleşme
İçeriği her geçen gün boşaltılan dünyanın körleşme süreci, bunca 'bilgi' çokluğuna karşın doğal akışını sürdürüyor. Yakınımızdan, dünyanın algılayabildiğimiz en uzağına baktıkça yaşadığımız gerçek budur, farkında olmadan her birimizin körleştiğinin de gerçeğidir bu
Elias Canetti'nin, dünya edebiyatının başyapıtlarından biri Körleşme romanı
Kafadaki daha ağır yük!
Yorgunum dersin,sırtında taş mı taşıdın derler.Kendini toplayıp da taş sadece sırtta taşınmaz bile diyemezsin...
Kafadaki Taş
Çinli Zen öğretmeni Hogen, ufak bir köy tapınağında tek başına yaşarmış. Bir gün dört gezgin keşiş düşer, avluda ateş yakıp ısınmak için izin isterler.
Ateş yakarlarken, Hogen onların öznellik-nesnellik tartışması yaptıklarını duyar. Aralarına katılır: ·Bakın şu koca taşa! Kafanızın içinde mi dışında mı varsayarsınız onu?• diye sorar.
Keşişlerden biri yanıtlar: Budacılık açısından tüm nesneler usumuzun somutlaştınmlarıdır. Bu durumda, 'Taş kafamızın içindedir.' demem daha. doğru olacaktır.
«Böylesine kocaman bir taşı kafanın içinde taşıyıp duruyorsan, yaman ezer bu yük seni!» diye yerleştirir Hogen.
