Ben Delirdim, Siz de Delirin !
...kafam bozuk,içim kararmış zaten
Sayfa 67 - HamletKitabı okudu
“ Bakın Bay Odilio, bugün biraz kafam bozuk .
Ya bana güzel şeyler anlatırsınız ya da susarsınız . “
Sayfa 139Kitabı okudu
Edit:
Zaten kafam bozuk, bir de siz bozmayın. UZAK DURUN!
Şimdi şöyle bir şey var. Ben herkese iyi gelmem. Yani nasıl ki herkesi ruhundan anlarım, ben de yalnız ruhumdan anlayanlara iyi gelirim. Yalan yok. "Şizofren" tanısı koyanlar çok oldu. Ama beni bu halimle bile kabullenenlerle yola devam ederim. Yo hayır, "sen insanı deli edersin" diyecekseniz, uzak durun lütfen. Ben "ben"i zor çekiyorum. Bir de sizinle uğraşamam.
Evet, atarlıyım, deli damarım var, işinize gelirse artık.
Kimse kimseye mecbur değil!
Öyle... :)
“Bakın Bay Odilio, bugün biraz kafam bozuk. Ya bana güzel şeyler anlatırsınız ya da susarsınız.“
Bazılarına göre deliymişim. Şükürler olsun kafam biraz bozuk, kanım değil !
O kim olduğunu biliyor..Aşk'a yorumlamayın kafam zaten bozuk.
Sen üzülme diye araya mesafeler koyan beni, "üzülsün, nasıl olsa bir süre sonra geçer" diye bana bırakan senle kesiştiren kadere kırgınım.
Kitabsever
mutlu son diye bir şey yoktur. çünkü son yoktur, zaman durmaz
Sayfa 222Kitabı okudu
Kafam bozuk, saate ayar oldum iyice. Akrep bile yelkovanla yakınlaşabiliyor, ben kendime bile kendimi yakın hissetmiyorum...
Doğum günün kutlu olsun Sylvia!
Ölmüş birine doğum günü metni yazmanın zorluğu daha en başta kendini gösteriyor. Hele bu kişi Sylvia iken benim için daha zor. Bu yüzden hiçbir zaman yazmadım ama bu sene yazmak istiyorum.
Sylvia çoğunluk tarafından ne yazarlığı ne şairliğiyle, sadece intiharı ile tanınıyor. Sanırım onun hakkında en çok içerlediğim nokta bu. Burada özellikle Lady
Bilmem hangi âlemden bu toprağa düşeli;
Yataklara serildim, cam kırığı döşeli…
Kafam bir cenk meydanı, kokusu kan ve barut,
Elindeyse düşünme, gücün yeterse unut!
Takılıyor yerdeki gölgelere ayağım;
Sanki arz delinecek ve ben yutulacağım.
Bana yanmak düşüyor, yangın görsem resimde;
Yaşıyorum zamanın koptuğu bir kesimde.
Alırken dilenciyim, verirken de borçluyum;
Kalmadı eşya ile aramda hiçbir uyum.
Taş taş üstüne koysam, bozuk diyorlar, devir!
Bir ok çeksem, diyorlar; peşinden koş ve çevir!
Nefes alırken bile inkisar ve pişmanlık;
Kimse edemez bana, benim kadar düşmanlık.
