"Ama biz insanlar unutalı çok olmuştu. Rüzgârın, suyun, toprağın, cem-i cümle hayvanat ve nebatın, arzın ve yedi kat semanın, yıldızların ve kâinatın nefesini duymayalı, görmezden geleli çok uzun zaman olmuştu. Yok saydığımız yetmedi; tehdit ettik, tahrip ettik, hükmettik, zulmettik ve yine yetmedi. Hoyratlıkla, bencillikle, doyumsuz egomuzu evrenin merkezine koymakla besledik bu insani cehennemi."
Sayfa 11