Beni ben yapan yenilgilerimi seviyorum Seviyorum kalbimi doğuran acıyı Haksızlığa başkaldıran dudaklarımı Evrende gülüşümü gezdiren kudreti Beni insan yapan yalnızlığımı seviyorum
Ellerimi, tenimi ve gözlerimi
Rüzgarı koşturan hüznümü seviyorum
Beni güle ve isyana hazırlayan öfkemi
Kendime dünyaya duyduğum insanca nefreti
Kenti kent, sigarayı sigara, kainatı kainat yapan Acı çekme yeteneğimi
Seviyorum hayatın anlamsızlığını gideren ölümü Çektiğim acıya anlam veren
Yataktan kalkma sebebimi:
Sokağa çağıran gözlerini
Sayfa 25
Yaşadıkça değil
Yaşayamadıkça ölür insan Elinden tutmasını bilmezsek Kahkahanın ve kederin
Evet, aşkın
Bu boşluk bizi yutacak Şekil veremezsek ona Ölümün aynasına bakıp Tarayamazsak
Saçlarımızı
Bu hayat bizi öldürecek Sevmeyi öğrenemezsek Çocuklardan
Sayfa 15
“Rahme geri dönüş umutları yok artık.”
Sayfa 104Kitabı okudu
“Yaşanmamış bir duyguyu bırakamam ölüme.”
Sayfa 107Kitabı okudu
“Terk edilecek sevgililer,şehirler ve anılar var.”
Sayfa 106Kitabı okudu
Gözlerinden başladım hayatı sevmeye Gökyüzüne baktım umudu kurtarmak için Ve hüznümü haklı çıkarmak için Tuttum ellerine aşık oldum
Yüzümü yüzünle aştım Çağları ve ölümü ve kendimi
Gülümsemenden başladım sokakları sevmeye Fısıltını aldım çığlık yaptım.
Dudaklarını ve evreni taşımak içindi yüzün Yüzüne baktım kalbimi kurtarmak için Bu şehirden gittiğinde yokluğunla seviştim
Evreni kalbinle silkelemenden başladım Kendimi ve yalnızlığın getirdiği şeyi sevmeye Sıcak bir ekmek gibiydi geceme sokuluşun Kimsesizliğimi dansa kaldırdı kelimelerin Bir rüyayı soyunup başka bir rüyayı giyinmekti dünya Güzelliğin zamandışılığını giyindim bu çağı soyunup An'ı sonsuza seni sevmekle taşıdım.
Sayfa 11