Hiç kimse yenemez kalbi, yenilirse insan sadece kendisine yenilir sadece. Fikrine yenilir insan- umutsuzluğuna. Dahi olmanı engelleyen şey, aptal olduğuna inandırılmandır. Aptal olduğuna inandırılmış olmana yenilirsin sadece. Paraya yenilirsin çünkü onun yeryüzündeki en büyük güç olduğuna inandırılmışsındır. Oysa en büyük güç, sevgisizliğimizle yaralı bir güzellik olan şiirdir. Korkaklığına yenilirsin çünkü insanda umut olmadığına inandırılmışsındır. Oysa umut, babasına kafa tutan yaramaz bir çocuktur. Kalabalığa yenilirsin çünkü yalnızlığın kötü bir şey olduğuna inandırılmışsındır. Oysa yalnızlık, insanın kendisidir. Umutsuzluğa yenildiğinde kafatasın tımarhanen olur çünkü umutsuzluk düşlerini ele geçirmiş, kalbini acımasızca yemektedir. Korkuna yenildiğinde kalbin hapishanen olur çünkü hayatı kendi içinde yaşamaya mahkum etmiştir seni. Yenilirsin çünkü sürüden ayrılanı kurt kapar' diyerek hayatın boyunca korkutmuşlardır seni. Halbuki sürüden ayrılan kurt olur ve insan kalbine teslim olur böylece. Kalbine teslim olan insanı ise hiçbir şey yenemez çünkü her öldüğünde yeniden doğmasını bilendir O. Yenilgilerine yenilmeyenindir dünya. Kendinin esiri değil, güneşin eseridir insan.
Sayfa 27
Yalnızlık çağındayız. Kimsenin yolu kimsenin kalbine çıkmıyor. Plastik bir medeniyetin hayatı ve ölümü, aşkı ve hüznü birbirinden kopya çeken kirli çocukları mıyız yoksa? Kalbimiz aklımıza, manamız söze, düşlerimiz hayata sığmıyor. Ve ben, nefretin hüküm sürdüğü bu çağda, bir boşluğa durmadan kanayarak Tanrı'yı yani bizi karanlığın gazabından koruyacak o mukaddes 'sevgi'yi arıyorum,; evrende kayboluşumuzu neşeli bir yolculuğa çevirecek, o tek ve kalabalık insanı yani seni.
Sayfa 57
İzin ver,cehennemini gövdemde söndüreyim.
Sayfa 48
Toplumdaki yerimle değil
Evrendeki yerimle sev beni!
Sayfa 19
Gözlerin kaderime karışsın istiyorum.
Sayfa 31