Bazı kitaplar etkisi hiç azalmayan huzursuzluk ve karamsarlığa neden olurlar. Vaat ettikleri temel duygu mutsuzluktur bazı kitapların. Bazı kitaplar ruhumuzu karartır ve çürümeyi hızlandırır. Yine de kayıtsız kalmanız mümkün değildir onlara.
Gülümseyerek Kafka okuyamazsınız mesela... Palahniuk, insan ırkının rezilliğini (Dövüş Kulübü, Tıkanma), Oguz Atay "öteki"nin acımasızlığını (Tehlikeli Oyunlar), Perec günlük hayatın basit ayrıntıları karşısında en donanımlımızın bile aslında ne kadar zavallı kaldığını (Yaşam Kullanma Kılavuzu)... Dostoyevski insanın kaybetmeye mahkûm bir galip yahut kazanmaya mahkûm bir mağlup olmasına neden olan "kendisiyle kavga eden varlık" olma paradoksundan asla kurtulamayacağını (Suç ve Ceza),
Musil her durumda yalnız olduğumuzu (Niteliksiz Adam),
Yusuf Atılgan er geç hepimizin delireceğini (Anayurt Oteli), hatta zaten deli doğduğumuzu (Aylak Adam) haykırarak anlatmaktadır bize...
Bazı kitaplar tehlikelidir; eğer bunlardan birine bulasmışsanız bugüne kadar ve bir şekilde elinize geçmişse kapağını açmadan önce bir kere daha düşünmeniz gerekir.