Yeni yazım. "Nihayetten Bidayete"
Yüksekçe bir yere çıkıp meydanları izliyorum bir zaman. İnsanların yüzlerine bakıp nereye yetişmeye çalıştıklarını merak ediyorum. Sonra camilere, sahaflara, terkedilmiş sokaklara, rengi, kokusu kesif dükkanlara dalıyor, kalabalık caddelere ve şehrin en hışırtılı çarşılarına vuruyorum kendimi. İnsanı ve insanla var olan değerleri; güzellik,
Dikkat! Aşağısı ağır özlem içerir!
Önünden sık sık geçtiğimiz ve bir gün saparım dediğimiz ara yollar; bizi bir yanımızla çağıran ıssız bahçeler; terk edilmiş kagir evler; dinlemeye vakit bulamadığımız hikâyeler; okurum ya da izlerim diye listelediğimiz filmler, kitaplar vardır. Böyle gözümüzün, gönlümüzün ucunda sallanırlar ama bir türlü nasip olmaz buluşmak.
Bazı şeyleri ısrarla erteleriz, uzun bir ömür yaşayacağımızdan emin: "Yarın olsun hele, bakarız." diyip dururuz.
Kendi âlemini fethetmek , bunun için uyanmak, kabuğunu kırmak, yeni yollara sapmak, ıssız zannettiği bahçelere girmek, viranelerin altında yatan hazineleri görmek, yeni hikâyeler dinlemek, görüşü güzel, gönlü dost olanlara selâm vermek ve onların selamına nail olmak... Ertelemeden!
Yalan değilmiş eskiden her şeyin daha güzel olduğu; bir nostalji sayıklaması değilmiş. İşte gözlerimle görüyordum. Sokaklar eğri büğrü olsa da kagir evlerin hepsi bahçe içinde tek ya da iki katlı, kiremit damlı. Bütün şehir gibi burada da yüksek duvarların arkasından sokağa sarkmış portakal ve turunç ağaçları, nar dalları var, aralık kalmış kapılardan çekincesiz göz attığımda taşlığın iki yanına sıralanmış gülhatmiler, sarmaşık gülleri, büyük ve keskin kokulu karanfiller, duvar diplerinde mor, kırmızı, pembe, beyaz sardunyalar. Hepsinin güzelliğine işte ben tanığım.
Sayfa 37
İnsanlar yüzyıllar yılı evler yaptılar.
İrili ufaklı, birbirinden farklı,
Ahşap evler, kâgir evler yaptılar.
Doğup ölenleri oldu, gelip gidenleri oldu,
Evlerin içi devir devir değişti
Evlerin dışı pencere, duvar.
Behçet Necatigil
Sayfa 9Kitabı okudu
Bu cümleler hüzünlü :/
Evlerle de tanışıklığım var. Ben geçerken, her biri önüme atılıp bütün pencereleriyle bana bakar gibidir. “Merhaba, nasılsınız?.. Ben de iyiyim. Bana mayısta bir kat ekleyecekler!” Yahut: “Sağlığınız nasıl?.. Ben yarın onarıma giriyorum…” gibilerden konuşmalarını duyar gibi oluyorum. Aralarında daha çok sevdiğim, candan dostlar vardır. Bunlardan biri, bu yaz bir mimarın bakımı altına girecekmiş.
Her gün yoklayacağım. Tanrı korusun, bakıma alalım derken büsbütün yeryüzünden etmesinler. Açık pembe bir evciğin başına gelen hiç aklımdan çıkmaz. Pek sevimli küçücük bir kagir yapıydı. Bana öyle güleryüzle, biçimsiz, hantal komşularına öyle gururla bakardı ki, önünden geçerken içim hazla dolardı. Geçen hafta o sokaktan geçerken dostuma bir bakayım dedim; kulağıma bir feryat çarptı: “Beni sarıya boyuyorlar; şu halime bak!..” Vicdansızlar! Barbarlar!.. Öyle kıyasıya boyamışlar ki, fırça değmedik ne sütun, ne saçak kalmıştı. Zavallı dostumu, sapsarı bir kanaryaya döndürmüşlerdi. Üzüntüsünden az kalsın ben de sarılık oluyordum.
Sayfa 6
Nasıl bir tasvir, hala güncel olması da pes! Alkış
Genellikle, icazetname koparıp alim sıfatıyla bir daireye kapağı atmak için yanıp tutuşan, dünyevi ilimleri kafirlik saymalarına rağmen dünyevi çıkarlar peşinde koşmayı ihmal etmeyen bu talebeler, günde beş kere aptest tazelemelerine karşılık, hamama ancak ayda yılda bir giderler, kagir medresenin kurşun kubbeleri altındaki hücrelerde yatıp kalkarlar, yer içerlerdi.
Sayfa 90Kitabı okudu
Çöken akşamla birlikte yeniden başlamıştı kar. Tarlabaşılılar Kulübü’nden çıkınca içimiz ürperdi. Paltolarımızın yakasını kaldırıp boşlukta savrulan beyaz zerrecikleri izleyerek Sakızağacı Sokağı'ndan aşağı vurduk. Kentsel dönüşüm çoktan başlamıştı; bulvardan Dolapdere'ye doğru üç blok üzerindeki eski apartmanlar, kâgir binalar tahliye edilmiş, etrafları parlak teneke bloklarla örtülmüştü. Işığını yitiren boş evler, ölümü bekleyen karantinadaki hastalar gibi sessizce dikiliyorlardı karanlığın içinde.
"Yalan değilmiş eskiden her şeyin daha güzel olduğu; bir nostalji sayıklaması değilmiş.
İşte gözlerimle görüyordum. Sokaklar eğri büğrü olsa da kâgir evlerin hepsi bahçe içinde tek ya da iki katlı, kiremit damlı.
Hepsinin güzelliğine işte ben tanığım.."
Kâgir bir binanın içinde sonsuzluğun kapılarını arıyorum. Lakırtılar arasında ve baştanbaşa efkârlı. Değirmen habire dönüyor ve öğütüyor. Kim bilir bana ne zaman sıra gelecek?
Sayfa 82Kitabı okudu
Mevlana.Aşka bulanmış,içmeden sarhoş olmuş bir halde karşılaştığı canlı cansız herkese aşkı anlatmaya başladı.
Yağmur bekleyen kuru otlara,gökyüzündeki yağmura,yağmurun ıslattığı incir ağacına,incire tırmanan tırtıla,tırtılın peşindeki serçeye,serçenin yuvasını yaptığı kagir evlere,kagir evleri süsleyen güllere,gülün derdine düşen bülbüle,bülbülün peşindeki atmacaya,atmacayı evcilleştiren beylere,beylerin konuk olduğu saraya.
Sayfa 147
Selanik'e Yunan ayak bastığından beri Türk mahallelerinde, çoğu boyasız, dökük, kâgir, cumbalı, birbirine yaslanmış, iki katlı evlerle donanmış Türk mahallelerinde, bir sessizlik, bir korku, bir umutsuz bekleyiş hüküm sürmekteydi.
Sayfa 19Kitabı okudu
Evler
İnsanlar yüzyıllar yılı evler yaptılar.
İrili ufaklı, birbirinden farklı,
Ahşap evler, kâgir evler yaptılar.
Doğup ölenleri oldu, gelip gidenleri oldu, Evlerin içi devir devir değişti
Evlerin dışı pencere, duvar.
Vurulmuş vurgunların yücelttiği evlerde Kalbi kara insanlar oturdu.
Gündelik korkuların çökerttiği evlerde
O fıkara insanlar
Sayfa 19Kitabı okudu
"Genellikle icazetname koparıp alim sıfatıyla bir daireye kapağı atmak için yanıp tutuşan, dünyevi ilimleri kafirlik saymalarına rağmen dünyevi çıkarlar peşinde koşmayı ihmal etmeyen bu talebeler, günde beş kere aptest tazelemelerine karşılık, hamama ancak ayda yılda bir giderler, kagir medresenin kurşun kubbeleri altındaki hücrelerde yatıp kalkarlar, yer içerlerdi. "
Sayfa 90 - İletişim YayınlarıKitabı okudu