“Geçmişle hesaplaşmanın bir yolu yoktu; çünkü geçmiş geçiyordu. Kalan sendin.”
“İnsan ne kadar başarmış görünürse görünsün, kaybedilmiş savaşların izlerini taşıyordu.”
Yalnızlık tek başına kalmak değil, tek başına kalmaktan kaçmaya çalışmaktır. Bunun için ne kadar uğraşırsan uğraş durumun o kadar acıklı hale gelir.
Sayfa 153 - Doğan Kitap
"Herkesin kıyameti kendine koptuğundan ve herkesin yangını kendini yaktığından, içinde olduğunuz karanlığın ne kadar koyu olduğunu kimse göremez.Geçer derler sadece bilmiş bir tavırla,geçer merak etme. Doğrudur söyledikleri, gerçekten de geçer ama ancak sen tek başına,o karanlıkta yeterince uzun süre yürüdükten sonra."
"Bazen başladığın yere dönebilmek için dünyayı dolaşman gerekiyordu."
Yataktan bile çıkmak istemezken giyinip süslenmek zorunda kalanlar;ağlamak isterken kahkaha atanlar;sıkıntıdan patlarken müzikle sallananlar... Her gece, duygularını törpüleyip dudaklarını parlatan kadınlar ve yüreklerindeki acıları alkolle uyuşturmaya çalışan erkekler...Hepsi muzaffer görüntülerinin altında tıpkı diğer tüm insanlar kadar çaresiz ve yaralıydı.
Sayfa 65
Çektiği acının, yanan yüreğinin, göğüsüne oturan taşın sebebi özlem değil, kimsesizlikti. Kimsesizlik.
Sayfa 194Kitabı okudu
“Duygular gibi hatıralar da karşılıksız çıkabiliyordu. Aynı günler herkeste farklı izler bırakıyordu ve aynı hikâyeye herkes farklı filmler çekiyordu. Ya da daha kötüsü, çok iyi tanıdığın biri sana boş gözlerle bakıyordu. ”
“Sen onları görmüyorsun diye başka insanların hayatı durmuyor.”
“Biri gittiğinde, arkasında bir yol bırakıyordu. Yürüyüp ona varabileceğin bir yol…”
Hayalleri olan insanların kimseye zararı dokunmazdı.
Bize ne onlardan? Bak şöyle düşün: Sadece biz gerçeğiz, tamam mı! Başkaları sadece figüran.
"Sadece seviştik... Büyütülecek bir şey değil"