Bazı insanlar hayatlarına giren kişiye hayatlarına girdikten sonra ihtiyaçları olduğunu anlar; eksikliği bilmemektir bu. Ve o insanlar bir gün hayatlarından çıkıp gittiğinde kendi hayatlarını da o gidenlerle birlikte yitirdiklerini düşünürler; eksiği öğrenmektir bu.
Sayfa 32Kitabı okudu
Yan yana gelmek, bir tek senin adını yazınca harflere yakışıyor.
Bana, bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum… Ama alışacaksın biliyorum.
Sayfa 180Kitabı okudu
Yalnızlık koleksiyoncusuyum ben. Ama hiç yalnız kalmadım, yalnızlık oldum hep. Beni hiç yalnız bırakmadı yalnızlıklarım. Çok terk ettim onları. Ama dönüp dolaşıp yine onları seçtim. Aslına bakarsan ne kazandığım yalnızlığa seviniyorum ne de kaybettiğim kalabalığa üzülüyorum. Tek başınayım ama hâlâ ayaktayım. Bir tek içimde sakladığım acılar, alnımdaki çizgilerden kendini ele veriyor o kadar. Acıyı çözdüm mesela. Onunla ayakta durabilmeyi...
Acılardan kaçılmaz, biliyorum ama nasıl en az zararla çıkılır öğreniyor işte insan. Hayatın benden çaldıklarını hayattan çalıyorum şimdi. Acıya katlanmayı öğrendim de işte yine de bitmiyor içimin sızısı...
Kabullenmeli insan unutulduğunu. Kopan bir uçurtmanın ipini hâlâ birilerinin tutması neyi geri getirir ki?
Yeryüzünde herkes hak ettiği değeri bulsaydı, dünya çok güzel olurdu ve bu zalimlerin işine gelmezdi.
Gizli aldatmalar, sevdiğin insanı 'üzerine basmadan' çiğnemektir.
Sayfa 13Kitabı okudu
"En acısı da ne biliyor musun? Aslında sana hiç sahip olmadığımı, seni kaybettiğimde anlamış olmam!"
Sayfa 13Kitabı okudu
Hayat her şeyi 'devam ederek' bitiriyordu.
Sayfa 13Kitabı okudu