Sırtıma saplanan bir bıçağın yavaşça çekilerek çıkartılması gibiydi gidişin. Tüm acılardan kurtuluyorsun... Ama ölüyorsun... Gönül isterdi ki ... Ama istemedi işte... Kalbim kıyametine emanet.
Belkide ölmekten ziyade ölememek benimkisi. Bazen ölememek öldürür ya insanı. Yaşarsın işte... Ölümden yapılma bir hayatın içinde... Her şey o kadar kötü ki. Yıldızlara sarılmış bir dünyam var ama içimi kimse bilmiyor. Sağlam gibi görünüyorum ama ruhum çürüyor. Ve bunu kabullenmekten başka elimden hicbirsey gelmiyor.