“Üzülme... Atmayan kalp kırılmaz.”
Kendi durağını şaşırmış bir otobüs gibiydi kalbi.
Benim buğulu camlara çizdiğim kalp bile yarım.
Sayfa 152
Hayatta böyle işte...
Ufku görüyoruz ama birkaç adım ötesi boyumuzu aşıyor. Ayaklarımızı bastığımız yere kadar biliyoruz gerisini bilmiyoruz.Korkularımız yüzerek açılmaya engel değil.
Sayfa 218Kitabı okudu
Başkalarının yanındayken,kalbimiz başka birinin hayatını yaşar gibi, yalnız kaldığımızda kalbimizle baş başa kalıyoruz.
Sayfa 205Kitabı okudu
Ama yapılabilecek hiçbir şeyin olmaması demek, çaresizliğe teslim olmak yenilmek demekti.
Sayfa 143Kitabı okudu
Seni unutmak kaç kalp alır şimdi...
Farklı bir bakış açısı
Maalesef kalbin yedeği yok.Keşke insanlar ikiyüzlü olmak yerine iki kalpli olsaydı. Kendilerine değilse bile insanlığa faydalı olurdu.
Sayfa 124Kitabı okudu
Aklı ve duyguları çatışıyordu sürekli.
Sayfa 90Kitabı okudu
Bir insanın tanımanın yolu, kazandıklarından çok kaybettiklerine bakmaktır.
Sayfa 63Kitabı okudu
Üzülme ...
Atmayan bir kalp kırılmaz
Sayfa 21Kitabı okudu
Zaman bazı şeyleri ters işliyor insan zihnine,unutmak yerine daha çok kazanıyor hafızaya.
Doğru bildiğin şeyleri yapman yüzünden kaybettiğin biri varsa, kaybedilmeyi hak etmiştir.
Sayfa 56Kitabı okudu
"Kitap okuyarak kültürlü biri olabilirsin ama edindiğin kültüre uygun yaşamıyorsan sıradan birisindir"
Sayfa 56Kitabı okudu
Yalnız kalmak,bizi kalabalıklarda yalnızlaştıran birileriyle olmaktan daha iyi değil midir?
Sayfa 28Kitabı okudu