orhan pamuk'un pek de olmamış kısa romanı. biraz zorlama bulduğumu söyleyebilirim. batının babayı, doğunun oğlu öldürmesi, türkiye'nin doğu batı arasına sıkışmışlığı klişesi vs güzel konular olabilir ama roman bunun için yazıldığını çok belli ediyor. kurguda sürekli bunu hissediyorsunuz.
En iyi düşünmemekti kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı?
Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.