Ah Zeze,yüreğimi burkan küçük kahramanım..
Kitabı daha önce okumuştum ama öğrencilerimle tekrar okumam gerekiyordu iyi ki de okudum..bence şeker portakalı çocuk kitabıdır algısını yıkmak için bu kitap her yaş döneminde tekrar okunmalı ,tekrar sorgulamalı insan kendisini..çünkü çocukken başka , ergenlik döneminde başka,ebeveyn iken başka ,orta yaşta bambaşka fikirler kazanmanızı sağlayacak bu kitap ..kısaca değinmem gerekirse çok haylaz ama aynı zamanda çok zeki;fakir ama asıl sevgisizlikten dolayı daha büyük bir fakirlik yaşayan küçük zeze nin hikayesini okuyoruz bu kitapta ..Zeze küçük sebeplerle etrafındaki herkesten bir şekilde dayak yiyor ve küçük bedeni her seferinde daha çok darbe alıyor çünkü daha 5 yaşında bir çocuk ..Ama bu küçük yaşına rağmen okula bile başlıyor ve çok da başarılı oluyor ..Ama Zeze nin asıl problemi sevgisizlik ,önce sevgiyi küçük bir portakal fidanında Minguinho sunda arıyor ,hayatındaki her şeyi onunla paylaşıyor sonra ise kendisine babasının yerine koyduğu portugal isimli bir dost buluyor ..Babası ile yaşamak istediği her şeyi portugal ile yaşıyor taaa ki onu gökyüzüne gönderene kadar …Gidişine o kadar üzülüyor ki günlerce hasta bir şekilde yatıyor ,geceler boyu sayıklıyor …:(
“Gerçek acının ne olduğunu biliyorum.Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu.Acı ,insanın birlikte ölmesi gereken şeydi.Kollarda,başta ,en ufak güç bırakmayan,yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.”
Dünyaya çocuk gözünden bakmayı öğrendiğimiz gün bu hayat daha yaşanılır olacak ,tavsiye eder keyifli okumalar dilerim …
