Ne garip haller. Bir ve beraber atması gereken kalpler sanki taş kesilmiş. Yürekler vehn hapishanesine gönüllü tutsak olmuş. Bilinç ve şuur yoksunluğunda, elhamdülillah lafzının gölgesinde tükenen ömürler. Elhamdülillah Müslüman'ım söylemde, eyleme gelince koca bir hiç ile karşılaşıyoruz. İman ettik deyip de bırakılacağımızı mı sandık? Bu yanılgı bizi cehennemin bekçisinin özel muamelesine maruz bırakacak. Bu sessizliğimiz bizi cehennemin en istikrarlı üyesi kılacak. Hayatımız da zerre miskali değişim olmadıysa, elhamdülillah Müslümanım lafzı kurtuluşumuz değil bilakis yalancılığımızın, aldatıcılığımızın delili olacak. Nice masum ölürlerken, hala aynı tas aynı hamam isek yazıklar olsun bize. Hala Starbucksta kahve içiyorsak, desteklerini aleni afişe eden aşikar eden Mc.Donalds, Coca-Coca'lar içiyorsak ve oralarda rızkımızı arıyorsak içende, işleyen de haram yiyordur, haram götürüyordur. Allah kalplerimizin istikametini bir kılsın. MÜSLÜMANLIK ÖLÜYOR.