Ektiklerimizin karşılığını aldığımız bir tarla olan bu dünyada buğday aynı zamanda güzel bir metafor değil midir?
Neyin peşine düştüysek ona dönüştüğümüz, neyi talep ediyorsak o olduğumuz bir dünyada yolların buğdaya çıkması bir tesadüf müdür?
Hacı Bektaş Veli
Pir, kapısına gelenin aslında neyin açlığını çektiğini görmüştür.
Ona asıl yemeği, asıl doymayı, asıl lezzeti teklif etmiştir.
Ancak görmeyene, duymayana ve bilmeyene altın verilse bilir mi eline tutuşturulan bu şeyin değerini? Yunus da çiğdi, açılmamıştı henüz gözleri. Duymuyordu henüz kulakları ve bilmiyordu asıl yemeği.
"Bir avuç toprak, biraz da suyum ben.
Neyimle övüneyim?
işte buyum ben... "
“ Dolap niçin imlersin
Derdim vardır inilerim
Ben Mevla'ya âşık oldum
Anın için inilerim
Benim adım dertli dolap
Suyum akar alev alev
Böyle emreyledi Çalap
Peki ya biz? Biz başarısız mı olduk? Madem yedik bilgi meyvesinden, dünyaya gönderilmekle öğrendiğimiz bilgi nedir? Madem elimizden kaçırıldı ölümsüzlük otu, bu ölümlü bedenler bize neyi anlatmak içindir?
Hz. ADEM
Âdem ve Havva cennet bahçesinde huzurla dolaşırken bir yılan süzülerek görünür olur saklandığı yerden.