Neden sizi sarmaz?
"Madem ben henüz dışarı çıkamıyorum, bari bahar içeri gelsin."
"Göğsünün içinde, bu asırlık ağacın kabuğu gibi, yarıklar bulunduğunu sandı ve gırtlağına kadar bu ateşin çıktığını hissetti. Aman Yarabbi, ne kadar yalnızdı .."
Yalnızlık, yaşadığı hayata tutunamayan bireyin kalabalıklar içerisindeki derin sancısı..
...
"Her an bir şey olması ihtimali içinde, saatlerce, günlerce hiçbir şey olmadan beklemek azapların en korkunçları arasındadır."
...
"Hallerinden memnun olmasalar da, hayatlarında bir değişiklik istemezler."
Bir insan bu çağda gerçekten cennete gitmek istiyorsa bu hastalıklı toplum yapısından olabildiğince kendini korumalı, herkesin normalleştirdiği şeylere karşı kendi doğrularını inşa etmeli. Her gün insanların içinde olan biri olarak söylüyorum, bu çağ hasta, bu toplum hasta.
Müslümanların çoğu yobaz, bir kısmı da aklını put edinmiş, ortası yok.
Diğer bir kesimin ise zaten dinle hiç işi yok, deve kuşu gibi kafasını kuma gömmüş, ölüm aklına geldikçe unutmak için elinden geleni yapıyor, Allah ıslah etsin...
Kalabalıklar içerisindeki yalnızlık bu işte. Yobaz olmak kolay, dini işine geldiği gibi (sözde akıl) yaşamak kolay, dinsizce yaşamak zaten en kolayı... Ama zor olan, aklı ve kalbi dengelemek; ahireti ve dünyayı dengelemek. Herkes bir aşırılık içerisinde, herkesin bir putu var... O kadar net gözüküyor ki her şey, sadece Türkiye değil tüm İslâm alemi böyle, hatta tüm dünya... Çok ilginç bir çağ, çok ilginç. Acaba tüm bunlar rüya mı, bu kadar insan nasıl yanlışta olabilir, bazen akıl almıyor. Gerçekse korkunç bir tablo.
