O kadar hassas olmuş ki kalbim, zamanında onu o kadar çok kırmışlar ki insanların en ufak dediği şey bile gözlerimin dolmasına yeterli bir sebep oluyor.
Artık içimizde fırtınalar da kopsa 'nasılsın' sorusuna 'iyiyim' deyip geçiyoruz. Çünkü 'kötüyüm' dersek bir de buna açıklama yapmak zorundayız. Zaten ne kimsede dert dinleyecek sabır var ne de bizde anlatacak heves ...
Fark ettim de insanoğlundan çok bir beklentim de yok aslında. Sadece istiyorum ki, benim onlara davrandığım gibi davransınlar bana. Verdiğim değerin yarısını görsem hayat daha kolay olacak belki de.