Çelişki
sen de bir şey var ama ne bilmiyorum
sadece hissediyorum ben sende kendimi kaybediyorum
kelimelerim karışıyor,gözlerim büyüyor
kalbim hızlanıyor ellerim titriyor
sanırım hastalanıyorum
en büyük çelişkim oluyorsun
heyecanlanıyorum ama korkuyorum
seviniyorum ama endişeleniyorum
mutlu hissediyorum ama kaybolmasından korkuyorum
hem hastalığım oluyorsun hem de ilacım
hem seni tanımak bulmak istiyorum
hem de bulurken kaybolmak
ismail yılmaz
“sen susalı üç hafta oldu ve bazen karıştırıyorum hangimizin öldüğünü. önce senin öldüğünü sandım. çok üzüldüm biraz zaman geçince fark ettim ki ölen benmişim ama farkında değilmişim. seni arayınca anladım gerçeği çünkü ben her daim bir yaranın sızısıyla sana koşuyorum, kanar kanamaz elimle bastırıp sana koşuyorum, yaramı sar beni öp mırıltıyla
Bir Martının Gözünden
Yükseliyorum gökyüzüne,
İzliyorum martıların dansını.
Gemiler sirenlerini çalıyor yine,
Kulaklarımda aynı ses, aynı tını.
Bir garibin ahını almış, bir güzelin nazını çekmiş gibi bir gün,
Hava kapalı, bulutlar en sevmediğim renkte bugün.
Ufak ufak, sessizce çiseliyor yağmur,
İçimdeki fırtınaların gürültüsü eşliğinde.
Bir martının gözünden
karişığım
düşününce kayboluyorum
anlamsız korkular sarıyor içimi
kalbinin çığlığında kayboluyor hüznüm
zaman ilmek ilmek süzülüyor takvimlerden
nafile bir çocukluk bu
boşa kürek çekiyor gönlüm
istemediğim bir çarkın aksanıyım nasıl olsa
kafamın içindeki filmi
bin kere sarmak gibi birşey
kırılmaya başlamaktan korkuyorum
kızdığım sadece kendime
tutunuyorum duygularıma
yaralarımın dedikodusunu yapıyorum göğüme
büyüyor ve iyileşiyorsun
ey kalbim !
sakin ol diyorum
sükutum arttıkça kelimelerim susuyor
nefesim oluyor cümlelerim
hâl ile hemden olma dilimi
kalk gidelim gönlüm
kimseyi iyi tanımak diye bir şey yok
aklımın pazarı bitti
kendimden kaçamıyorum.
NESLİHAN KÖSE
( azala azala yaşadığım dünya)
Elimdeki konuşmayı bir kenara bıraktım. Kalbim yerinden çıkacaktı sanki. Koşarak büfeden küçük bir su aldım. Birkaç Yudum içtikten sonra heyecanımı dindirmeye çalıştım. Bunu yapabilirdim, sahneye çıkabilirdim. Korkumun beni yönlendirmesine izin veremezdim. Harika bir konuşma yapacaktım ve insanlar bana bayılacaktı. Böyle olması gerekiyordu. Ama
yaşmaya deyerese ölüm guzel
Yokluğun buz gibi soğuk
Uzaklardan bir ses olmanı isterdim, bir selam, bir nefes... 'Üşüme' diye seslenmeni isterdim... Bir el olmanı isterdim, bir kol... 'Özledim' deyip sarılmanı... En karanlık yerinde düşlerimin çıkıp gelmeni isterdim kınalı bir bahar gibi, umut ışığı olmanı isterdim hayatıma... Gelseydin ve yaslasaydım başımı omuzuna,
Sayfa 457 - özlem ve ölüm
“Kimsesiz hiç kimse yok herkesin var kimsesi
Kimsesiz kaldım yetiş ey kimsesizler kimsesi”
ruşeni
Tut ki göğün altında trajik bir hikayede göz göze geldik ve ellerin ellerime dokundu,bakışın naif kalbime sürtünerek durdu ayaza..
Tut ki rüyalarda karşılaştık ,yankı dolu tünelleri geçerken birbirine kenetlendi kalplerimiz.
Tut ki
Olan olmuştur olacak olan da olmuştur..
..saat kurarak güne başlayanların hikayeleri…
Çaresiz insanlar son bir umut olarak son bir kurtulma arzusuyla toprağın altına girer gibi, karanlıkta bir okyanusun sularına dalar gibi gözlerini kapatırlar. Gözlerini kapamak çocukluktan kalma ilkel bir savunma silahıdır; hiçbir sorunu çözmez, sadece sen
