KALDIRIMLAR 1
Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa karışan noktasında
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.
Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
Bu gece yarısında iki kişi uyanık:
Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar.
İçimde damla damla bir korku
Ocak Ayı Hikâye Etkinliği / Şehirler ve Şiirleri
Bir otogar sabahından içimize ufalanan hüzün, sabahın alacakaranlık ile meşkine devadır...
Hangi şehirler geçti içinizden, hangileriyle konuşup anlaştınız, göz göze gelip karıştınız bilmiyorum. Ama ben en çok, sokaklarına yaşamın gizi tünemiş, ruzigarını sakınmadan bana emanet eden şehirleri saklarım göğsümün sol hizasında…
Ruhsal bir
Tik tak, tik tak. Tik ve tak...
İyi Akşamlar. Ağustos ayı öykü etkinliği kapsamında ismini vermek istemeyen bir arkadaşın öyküsünü paylaşıyorum aşağıda. İyi okumalar.
Tik tak, tik tak. Tik ve tak…
Saat çığlık atıyor. Götürüyor elde avuçta kalanı. Geçen vakit sıradan. Vardiyasından yeni çıkan bir işçinin yorgunluğu sinmiş fahişe kaldırımlar şehrine. Sabaha karşı. Ve saat
1.
ter kokan yorgunluğuyum nefes nefese bir günün
güneş dolanır usuldan çekilir çocuk sesleri
savrulur duvarlara, ağıtlara soyunuk tedirgin güzelliğin
rengi üşüyen tablolara çizilir ekranlarda
yutarım sözcükleri bakışlarım damlar esrik
dilimi keserler
konuşabilir diye günderimi rüzgârlarla
sevmişim mapusluğuna çiçekler ağlar avuçlarım
parklara
Hiç olarak gözlerini kapadığın
Ve hiç olarak
Uyanmak istemediğin kaç sabah
Hiç'inci:
1'inci, iki inci gibi değil
Çimenlerin üzerindeki çiğ taneleri
Hızlı adımlarla yürüdüğün sokaklar
Süs bitkileri kaldırımlar boyu
Belki şehrin kirli görüntüsünü
Biraz olsun kapatır diye.
Belki biraz
Belki biraz daha hiç öyle işte..