Kimsenin canının ışık yakmak istemediği bir alacakaranlıktı.
Öyle sessiz oturuyordu ki; kendi kendinin dikkatini bile çekmez olmuştu.
Gördüğü her şeyden rahatsız oluyor, olabildiğince az şey algılamaya çalışıyordu.
"Genelde, ancak top kaleye atılırken farkına varır insan kalecinin."
Sayfa 111 - Ayrıntı & 7. BaskıKitabı okudu
"Kaleci topun yuvarlanıp çizgiyi geçişine baktı..."
Çok iyiydi :)
Penaltı atışında kaleci, vuruşu yapacak olan futbolcunun topu uçmaya karar verdiği köşenin tersine atacağını düşünür ve vazgeçer; penaltıyı çekecek olan futbolcu da aynı şekilde topu atmayı düşündüğü köşeden vazgeçerse ne olur? Peter Handke, Kalecinin Penaltı Anındaki Endişesi adlı kitabında bu huzursuzluğu anlatır okura. Romanın kahramanı eski kaleci montör Josef Bloch'un işten çıkarılışıyla başlayan kitap, bir penaltı atışındaki sarı kazaklı kaleciyle son bulur.
Brezilyalı Walter'ın gülerek yediği penaltı golüyle çıktığımız yolu gülerek tamamlayalım: Trabzon Karması, Samsun'da oynanan turnuvadan otobüsle geri dönmektedir. Finale kadar yükselen takım, berabere biten maç sonrasında penaltı atışlarıyla 6-5 kaybettiği için, otobüste kimsenin ağzını bıçak açmaz. Gecenin karanlığında yol alan otobüsün arka koltuğunda uyuyan kaleci Mehmet Kulaksızoğlu aniden üç koltuk yanında oturan teknik direktör Özkan Sümer'in kucağına doğru uçar. Trabzon'un futbol dehası Özkan Sümer irkilir: "Ne oldu oğlum?"
"Hocam, rüyamda penaltı olduğunu gördüm ve atladım."
Bu yanıt üzerine Özkan Sümer merakla sorar: "Kurtardın mı çocuğum?"
Genç kalecinin "Hayır hocam, gol oldu" demesi üzerine Özkan Sümer eşsiz sözlerinden birini söyler: "Ah be oğlum, bari rüyanda kurtarsaydın!"
Penaltı verildi.
Bütün seyirciler kalenin arkasına koştu. "Kaleci ötekinin hangi köşeye atacağını düşünüyor" dedi Bloch. "Vuruşu yapanı tanıyorsa genelde hangi köşeyi seçtiğini bilir. Ama şu da mümkün: Penaltıyı atan, kalecinin bunu düşüneceğini hesaba katar. O zaman kaleci de topun bugün tutup öbür köşeye geleceğini düşünür ama ya penaltıcı hâlâ kalecinin ne düşündüğünü izliyorsa da topu her zamanki köşeye atacak olursa? Bu hep böyle sürer gider."
Sayfa 111Kitabı okudu
Genelde, ancak top kaleye atılırken farkına varır insan kalecinin.
Sayfa 95Kitabı okudu
Kendinde acayip bir illet fark ediyordu: her şeyin fiyatını öğrenmek isteği.
Sayfa 47Kitabı okudu
Durup dururken çevresindeki her şey bir çırpıda katlanılmaz oluvermişti.
Sayfa 44Kitabı okudu
Niçin habire oturuyor, kalkıyor, gidiyor, dolaşıyor, dönüp geliyordu? Niyeti kendisiyle alay mı etmekti?
Sayfa 40Kitabı okudu