Yazarın okuduğum 6. eseri. Kemal Tahir okumayı şimdilik bu eseriyle noktalamayı düşünüyorum. Belki Yaşar Kemal'in "İnce Memed"ten sonra bir de "Rahmet Yolları Kesti" yi okuyabilirim. Bir eseri okurken ön yargıyı bir tarafa bırakıp okurum. Kemal Tahir'i okurken de öyle yaptım.
Fakat "Romancı, roman yazarken, dünya
Ezgin Kılıç, geçen seneden beri kitaplarını okumayı hayal ettiğim yazar. Dedim ya bu aralar böyle kitaplara ihtiyacım var diye. Dayanamadım. Aslında iki hafta sonra hem okuyup hemde ağlayacaktım. Dün akşam alıntıları okurken ağlamıştım çünkü. İnsan sevince tuhaf oluyor. Ve de sesini bile duymadan yaşadığını bilerek seviyorsa daha farklı.
Kitapçıya girdim, raflara baktım göremedim ilk başta. Görevliye kitap var mı diye de sormak istemedim. Korktum ' kalmamış maalesef' demesinden. Sonra tekrar baktım ve o an mutlu oldum gözlerim doldu.
Kitabı okumadan önce karar verdim benim içimden geçen cümleleri, beni anlatan cümleleri işaretleyeceğim. Elime bir fosforlu kalem bir de kitabı aldım. İlk dakikada cümleleri çizmeye başladım. O kadar güzel beni anlatmış ki yazar. Yaşadığım acıları, hüzünleri, her şeyi. Hem okudum hem çizdim. Üzüldüm, canım acıdı, kalbim paramparça oldu. Üç tane fosforlu kalem bitirdim. Aslında işaretleğim bölümleri okusa sevgime inanır belki de.
Keşke daha önce okusaydim demeyeceğim. Daha önce okusaydım eğer bende iz bırakmazdı kitap. Bu kitabı kitaplığımda gördükçe O gelmezdi aklıma. İyi ki şimdi okudum. Ve her kelimede onu ne kadar özlediğimi farkettim. Kokusunu hiç ciğerlerim dolana kadar içime çekmedim, karşılıklı oturup konuşmadık, gözlerine bakmadım hiç, sesini her duyuşumda kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu. Artık sesi de yok. Bir kaç fotoğraf ile seviyorum onu. Ve özledim.
#spoiler#
Dip not : Önyargısız. ..
Bu 4 gecenin sonunda bir inceleme fırtınası bekliyorsunuz ama "yok öyle bir şey :) "
"Gece"den bana kalan bir "kızgınlık ve katil olma dürtüsü "
Öncelikle (taşa tutulmayı göze alarak ) söylüyorum ki ...post modern bir kitap yazmak "bana göre " en kolay yazım kolu edebiyatta. .kimseye hesap vermek ,birşeyleri birseylere bağlamak ,karakterler ,kurgularla ,sebepler,sonuçlarla ,tarihsel detaylar yada hata yapma kaygımız olmadan "çala kalem " her istediğinizi yazabilir, beyninizi ,yasanmışlıklarınızı sadece.kendi bildiğiniz ipuçlarıyla kağıda dökebilirsiniz ...zaten okuyucunun bu kitaba dahil olma gibi bir lüksü yoktur ..
Sayın Karasu 'yu benimseyemedim ve dünyasında pek keyif almadım ..
Zaman zaman beni yakaladığı yerlerde oldu yalan yok ,bir cok kelimenin altını çize çize okudum kitabı .yazarın en beğendiğim yanı artık okuyucunun sabrının son demlerinde olduğunun farkında olmasıydı ..sanırım onun da istediği buydu ya da kimbilir belki gerçektende "çok ta umurunda değildi "
Bir kac bölümde cümleleri alt alta dizeleyip şiir bile çıkarttım kitaptan ..o zaman belki daha mutlu okurum diye ..ama olmadım :) Masumdum. ..sayın Karasu nun kisisel hezeyanları beni gerdi okumasammı ? sorusunu bir kaç kez sordurttu alt benligime. .ama okundu bitti.
Bir başka okuyucuya belki bambaşka bir dünya yaratabilir ama benim sayın Karasu ile ilk ve son buluşmam oldu..sevenlere saygım sonsuz ama ben kitabı az ..."şahsını "hiç sevmedim " affola. ..
Son Dip Not:
BU BIR KILIÇ BALIĞININ ÖYKÜSÜ ...
YAZILMASA'DA OLURDU ...
(halâ kafamda Ahmet.Kaya şarkıları )
Albert Caraco’nun Kaos’un Kutsal Kitabı’nı incelemeye nasıl başlayacağımı inanınız bilmiyorum. O kadar bilmiyorum ki bu sebepten ötürü hiçbir alıntı da paylaşmadım -paylaşamadım. Çünkü paylaşsaydım sanırım tüm kitabı paylaşmam gerekirdi!? Bu sebepten ötürü biraz doğaçlama bir şekilde yazacağım. Olası hatalarımdan veya yanlış yorumlarımdan -Acaba
———-ZEVKLER VE RENKLER İÇERİR———-
Milliyetçilik görevini ifâ ederken elde edilen coşkunun körleştiren ışığı sebebiyle zaman zaman ırkçılığın sınırlarında fink atan, cedlerinin kökeni dayanıyor diye bağnazlık ve mantıktan yoksunlukla onları göklere çıkartıp gülünç bir duruma düşen, şairin o göz boyayan dünyasına kendinizi kaptırdığınızda sizi etnik
Evet herkes her şeyden mağdur bu hayatta. Kimi yaşadığı zamandan kimi yaşanmamış olanlardan.. Peki ya savaş mağdurları? Onlara verilecek bir tek cevabın olmadığı şu dünyada yaşamaktan bu denli uzaklaşmaktayım . Kendi boşluğumda kendimden arta kalan yanlarımla içimi avutmak-tayım.. içim ki bir ananın yüreğinde, bir eşin kocasından ayrı yaşamaya
