Sözde senden kaçıyorum doludizgin atlarla
Bâzan sessiz sedasız, ipekten kanatlarla
Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla
Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla
Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla
Yüreğimin başına noktalarla, hatlarla
Baş başa kalıyorum sonunda heyhatlarla
Sözde senden kaçıyorum doludizgin atlarla.
Yavuz Bülent Bakiler
Siyah Gözlerine Beni de Götür
Pembe uçurtmalar yolladığından beri
Sarardı tiryaki menekşeleri
Sonbaharın tozlu kafeslerinde
Sevgi turnaları yakalıyorum
Turnalar gidiyor; ben kalıyorum
Avareyim, asudeyim, yorgunum...
Uyku tutmuyor karanlıkları
Yitik düşlerimi kovalıyorum
Gölgeler gidiyor; ben kalıyorum
Baharın koynundan koparıp sana
İpek bir mendile sardığım yüreğimle
Şehzade
İnsanların kötü olduğunu görmek beni şaşırtmıyor ama bu yüzden hiç utanmadıklarını görünce hayretler içinde kalıyorum.
Bir Hayat Uğruna
Bir hayat uğruna
Yaşamak için açıyorum gözlerimi
Her yer pus içinde
Görünmüyor gözlerime
Bir ışık olsada
Karanlık, karanlık her yanımda
Yanan bir ateş var uzaklarda
Efkârı üzerinde tütüyor
Kaybettiğin yerde bekleme,
Güçsüzler öyle yapar.
Sana kapanan kapıyı bir daha çalma,
Kapanan kapıyı acizler çalar.
Unutma ki bu aşağılık dünyadasın:
Kötülüğü baş tacı edip,
İyiliği çılgınlık sayan dünyada.
Şunu iyi bil ki,